Vanmorgen werd ik wakker van een aaitje over mijn bol. Daniël was bij mij in bed gekropen. Papa en Sam waren al lang en breed beneden, want Sam wordt al een paar dagen rond half zes wakker. Daniël ligt tegenwoordig vaak met zijn matras bij ons op de kamer, want op zijn kamer leven spoken en slagen (ja heus) en Daniël kan niet alleen in slaap vallen, tenzij hij rechtop blijft zitten. De beste oplossing is dat ik 's-avonds een poosje aan zijn voeteneinde blijf zitten. 's-Nachts doen we niet eens meer moeite als hij huilend wakker wordt, dan verkassen we zijn matras naar onze kamer, alwaar hij rustig verder slaapt. Maar dit terzijde.
Ik werd dus wakker van een aai over mijn bol van mijn oudste. Ik vertelde hem dat ik net aan het dromen was dat ik pannenkoeken voor hem ging bakken. Hij vertelde mij dat hij droomde dat we iets vierden, Sam was namelijk weer jarig. Daarna was het even stil. Even later vroeg Daniël: "Mam, wil je een Sinterklaasliedje zingen?" Met een nog-niet-uit-bed-krak-stem zong ik 'Zie ginds komt de stoomboot' voor hem.
- "Wil je nog een liedje zingen?"
- "Ehm, ik weet niet."
- "Mag wel Sinterklaas Kapoenje zingen hoor!"
Nou vooruit, daar ging ik weer aan het zingen.
- "Nog een liedje!"
- "Welke dan?"
- "Die van Zwarte Piet die gaat fietsen."
En met een inmiddels iets zuiverdere stem -voor zover bij mij mogelijk- zong ik nog wat voort.
Na dit liedje zei ik tegen Daniël dat hij eens aan zijn oom en tante moet vragen hoe die verder gaat, ik ken namelijk maar één couplet, maar ik weet dat zij nog veel meer tekst hebben. Vervoglens ging Daniël al zijn ooms en tantes opnoemen. Ik verklapte hem dat hij vandaag met zijn ene oom en tante en zijn neefje en papa en Sam in de stad mag gaan kijken hoe Sinterklaas binnenvaart en dat ze dan naar Sinterklaas en zijn Pieten mogen zwaaien. En dat hij dan ook vanavond zijn schoen mag zetten, zodat Zwarte Piet er iets in kan doen.
"Zal ik dan nu meteen mijn schoen gaan zetten?" vroeg Daniël enthousiast.
- "Wat moet je dan aan doen als je naar de stad gaat om naar Sint te zwaaien?" antwoordde ik verbaasd.
- "Eén schoen!" verklaarde Daniël.
- "Dat lijkt me niet niet zo handig dan krijg je één natte en koude voet."
- "Oh, dan moet ik snel naar binnen."
- "Ja, maar dan kun je niet gaan zwaaien in de stad, zet je schoen maar gewoon vanavond." - "Oké dan maar, dan ga ik nu naar papa. Ik ga aan haar vragen hoe het liedje van Zwarte Piet die gaat fietsen verder gaat."
En mijn kleine mannetje liet zich uit het grote bed glijden. Hij deed de deur van onze slaapkamer zachtjes achter zich dicht en vroeg beneden aan papa hoe dat liedje nou eigenlijk verder moet. Ik bleef achter met een gelukzalige grijns, er zijn slechtere manieren om je zaterdag te beginnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten