zondag 23 maart 2014

Dokter Daniël

   Vanmorgen mocht ik uitslapen. Al vroeg werd mijn rust verstoord. Daniël kwam bij me: "Ben je ziek mama?" vroeg hij. "Ik weet niet, misschien moet je me even onderzoeken," antwoordde ik ietwat slaperig. "Oké," zei hij, "even mijn bril en mijn dokterskoffertje pakken. Mijn bril is heel sjiek!" verkondigde hij. Even later kwam hij terug met zijn koffer en een zonnebril op zijn neus. Uiteraard een weergaloos knappe dokter.
   "Ik ga je onderzoeken. Waar heb je allemaal last van? Heb je pijn in je buik?" vroeg mijn dokter professioneel. "Ehm, ja een beetje." Daniël ging aan de slag en pakte al zijn spulletjes erbij. Hij luisterde naar mijn hart met een koude stethoscoop, klopte op mijn been dat het een lieve lust was en bestudeerde mijn beide oren uitgebreid. De schaar vond hij wat lastiger te plaatsen in medische termen, maar dat loste hij op ingenieuze wijze op: "Je haar is een beetje kort, ik zal het even knippen." Mijn dokter is duidelijk van alle markten thuis. 
   De thermometer werd uiteraard ook gebruikt. "Even kijken hoe warm je bent. En als je heel warm bent, heb je hete soep gegeten," wist mijn dokter te vertellen. "Ja, ik zie het al, nu moet je de hele dag in bed blijven." "Goh, wat vervelend," was mijn commentaar en ik zag mezelf al de hele dag prinsesheerlijk met een boekje op bed bivakkeren, heel naar! "Waar heb je nog meer last van?" wilde mijn grondige dokter weten. "Mijn neus is verstopt," antwoordde ik, om maar eens iets te verzinnen. "Nee hoor, ik zie hem nog!" aldus mijn bij-de-handte arts in spe.
   Als uitsmijter wilde mijn dokter me nog graag een prikje geven. "Doet dat pijn?" vroeg ik angstvallig. "Nee hoor, dat doet helemaal geen pijn, hij moet in je navel." Braaf deed ik mijn shirt omhoog en daar kwam de spuit. "Ik ga je een spuitje geven, zodat je altijd gezond blijft!" verklaarde dokter Daniël plechtig. En ik, ik zuchtte eens diep, kon je die maar aan oma geven...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten