Vorige week zat ik met de jongens in de auto. De radio stond aan en "Born in the USA" begon te spelen. Bij de eerste tonen vroeg Daniël mij: "Wat is dit voor spannend muziekje, mama?" Ik legde hem uit dat de titel 'geboren in Amerika' betekent en dat het nummer gezongen wordt door Bruce Springsteen, die daadwerkelijk daar geboren is. Verder vertelde ik hem dat papa dat ook mooi vindt en dat hij nog andere liedjes van dezelfde zanger heeft thuis. "Oh," zei Daniël, "die wil ik dan wel graag eens horen!"
Afgelopen zondag gingen Daniël en ik met de fiets naar het overdekte winkelcentrum toen Sam zijn dutje deed. Eigenlijk best zonde, want het was supermooi weer, maar ik was alwéér te laat met inleveren van de bieb boeken en had ze al een keer verlengd, dus die wilde ik in elk geval even in de brievenbus gooien. Het bleek koopzondag te zijn en er was van alles te beleven in het winkelcentrum, dus we liepen toch een rondje. Daniël liet zich schminken, we bewonderden wat levende standbeelden en er was de-man-met-de-gitaar.
De-man-met-de-gitaar liep rond en speelde her en der een deuntje. Op een gegeven moment kwam hij bij ons en de andere kinderen staan die stonden te wachten in de rij voor de schmink. Hij speelde: "Ik neem je mee" van Gers Pardoel. Dat kent Daniël wel, omdat er een getekende videoclip bij hoort. Daniël keek met grote ogen naar die meneer, zichtbaar onder de indruk, maar hij was te verlegen om te klappen toen het liedje af was. De man liep verder en ging weer ergens anders spelen.
Nadat Daniël was omgetoverd in een krokodil en we op weg waren naar buiten, kwamen we de-man-met-de-gitaar weer tegen. Daniël bleef staan, pakte mijn hand en bleef ademloos luisteren. Dit keer naar "Like a rolling stone" van Bob Dylan. Daniël leunde met zijn geschminkte hoofdje tegen mijn heup (zucht-schmink aan mijn jurk) en weigerde verder te lopen, hij was met zijn volledige aandacht bij de muziek. Toen ook dit nummer ten einde kwam durfde Daniël wel te klappen. Hij klapte zelfs zo hard als hij kon! Het liefst was hij de rest van de middag achter deze muzikant aangelopen, maar ik wilde toch graag nog wat van het zonnetje genieten en sleepte hem mee naar buiten.
Eenmaal terug op de fiets zat er een vogeltje op het fietspad. "Kssst, ga weg!" riep Daniël. "Waarom jaag je dat vogeltje nou weg?" vroeg ik. "Zodat we hem niet doodrijden," verklaarde Daniël. "Ja, want dat zou zielig zijn," was ik het met hem eens. "Ja, en dan ben ik heel verdrietig," zei Daniël, "want vogels zorgen voor de muziek in de lucht!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten