Gisteren hadden de kinderen een studiedag. Ikzelf was heel moe, want ze hadden slecht geslapen. Toen ze dus al om half zeven wakker werden, plantte ik ze met een pakje koekjes en wat te drinken voor de televisie, zodat ik nog even terug kon mijn bedje in. Rond acht uur kwam ik weer wat meer bij mijn positieven en realiseerde ik me dat het wel erg stil was beneden. Ik besloot maar eens even poolshoogte te gaan nemen. Terwijl ik de trap afliep werd er al geroepen: "Mama mag de laatste." "De laatste wat?" vroeg ik me hardop af.
Ik kwam de kamer in en zag dat de kinderen samen bijna de hele snoeppot hadden leeggegeten, en die was de avond ervoor nog zo goed als vol... Ik stak een hele preek af zo één van: "Waaromhebbenjulliedatnougedaan? Julliewetendatdatnietmag! Datisnietdebedoeling! Daniëljijzoualhelemaalbetermoetenweten! Ikbenechtboosenookverdrietig!" "Kanikjulliedannooitevenalleenlaten?" Er kwam een lafjes "sorry" van Daniël en Sam kon het geloof ik niet zoveel schelen.
Aan de ontbijttafel, waar Sam -verrassing- bijna niets meer at, had ik het er nog even met ze over. Ik vroeg aan Daniël: "Waarom deden jullie dat nou?" "We hadden honger," zei hij. "Dan mag je nog niet de snoeppot leeg eten, pak de volgende keer maar een cracker of een rijstewafel." "Maar dat kan ik nog niet smeren," beweerde Daniël. Ik zei: "Ik weet zeker dat je dat wel kunt en anders eet je er maar een zonder iets erop. Maar hoe ga je dit nou goed maken met mij?" "Uhm," zei Daniël, "als ik weer centjes in mijn spaarpot heb, dan ga ik nieuwe snoepjes kopen voor in de snoeppot." "Lieverd, het gaat mij niet om de snoepjes of het geld," zei ik, "ik word er alleen verdrietig van dat je zoiets doet, terwijl je best weet dat het niet mag." "Oh," zei hij beteuterd, "knuffel, mama?" Ik gaf hem een dikke knuffel. "Ik zal het niet meer doen mama," zei Daniël.
Daniël was de hele dag extra lief voor me, en luisterde supergoed, daar kun je nog eens een snoeppot aan opofferen. Voor wat betreft Sam, tja, die snapt het iets minder goed allemaal. Die papegaait Daniël en zei daarom ook dat hij wel snoepjes voor mij zou kopen van zijn eigen geld. Maar ik durf er niet mijn hand zeker niet voor in het vuur te steken dat hij bij een volgende gelegenheid niet weer met een grote grijns op zijn snoet en de snoeppot op schoot voor de televisie zit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten