Creamama

   Tijdens de zwangerschap van Sam bladerde ik bij mijn ouders in een breiboek, en daar was hij: 'Slaperige Sam' een schattige gebreide knuffel. Papa en ik hadden toen al besloten dat ons mannetje Sam zou gaan heten, dus hoe toepasselijk zou het zijn als ik 'Slaperige Sam' voor hem zou gaan breien? Ik zag het lieve knuffeltje al naast mijn lieve baby in de wieg liggen. En ik hoorde mezelf al trots tegen de kraamvisite verkondigen: ''Leuk he? Zelf gemaakt!'' Enige minpuntje was dat ik al sinds mijn kindertijd geen breinaald meer had vastgehouden, ik moest dus opnieuw leren breien.
   Gelukkig is onze Buuf erg creatief en handig, ze geeft zelfs les als handwerkjuf op een basisschool, dus ik schakelde haar in voor Eerste Hulp Bij Breien. Nou, met de basis kwam het vrij snel goed. Recht en averecht breien had ik best vlot onder de knie - al zeg ik het zelf. Alleen bij zo'n poppetje hoort een heus patroon en dan moet je ook kunnen meerderen en minderen, daar haakte ik af. Dat had overigens met de uitleg van Buuf niets te maken, het lag meer aan mijn perfectionisme in combinatie met mijn ongeduld. Het patroon van 'Slaperige Sam' ligt nu ergens in een hoekje op zolder weggestopt samen met de bolletjes wol en de breinaalden. Ik had helaas niks om over op te scheppen bij de kraamvisite.
   Vorige week vroeg Buuf aan mij of ik een lapje stof met geborduurde vlinders met gouddraad wilde hebben. Ze was de zolder aan het opruimen en was het daar tegengekomen en ze dacht aan mij. Ik vond het inderdaad mooi, maar wat zou ik er eens mee doen? Ik nam het mee naar huis en bedacht dat ik nog een ander stofje had liggen wat er wel bij paste en besloot er een tas mee te maken. Een nieuwe tas voor mijn nieuwe studie - ik ga met de yogadocenten opleiding beginnen in september. 
   Opnieuw een ambitieus project, aangezien ik sinds mijn kindertijd geen naaimachine meer bediend had. Ik heb echter op zolder wel een naaimachine dat stof staat te vangen en ik heb die handige Buuf, die mij ook met 'project-tas' best weer wilde helpen. Gelukkig ging jong geleerd, oud gedaan dit keer wel op. Het naaimachien was lang niet zo ingewikkeld als ik dacht en het naaien zelf ging ook soepel. En het belangrijkste: ik vind het hartstikke leuk! De tas is inmiddels bijna af. Als mijn medestudenten straks zeggen: ''Wouw leuke tas!'' Dan kan ik trots zeggen: ''Ja he? Zelf gemaakt!''

  

Zo ziet hij eruit in het avondlicht...