Wat een hitte deze dagen! Gisteren en vandaag heb ik me zoveel mogelijk opgesloten in een potdicht huis waardoor het binnen wel enigszins te doen bleef. Omdat ik nu 'in-between-jobs' ben, heb ik nog een paar vrije dagen. Gisteren was het pure luxe, de kinderen gingen naar het dagverblijf en ik had de hele dag aan mezelf, zo volgen er volgende week nog een paar van die dagen. Heerlijk! Ik rommelde en las wat en de tijd vloog voorbij. Aan het eind van de dag moesten de kinderen natuurlijk wel worden opgehaald en waagde ik me dan toch maar naar buiten. Terug thuis was ik -na een dag niks doen- echt te lam om te koken. (Ik heb een zwaar leven.) De mannen namen ook genoegen met soep en een broodje knakworst, ikzelf ging voor een pizza, maar dat moest dan nog wel worden gekocht... en natuurlijk hadden papa en ik er allebei weinig trek in om naar de supermarkt te gaan.
Papa zei voor de grap: ''Daniël ga jij even knakworstjes halen bij de winkel?'' "Jaaa! Knakworstjes!'' riep hij enthousiast. Hij liep naar de deur van de woonkamer. Ik vroeg: ''Wat ga je doen?'' ''Even boven mijn spaarpot pakken, dan heb ik centjes om worstjes te kopen.'' Zo schattig. Ik kan me bij Daniël zelfs nog voorstellen dat hij in zijn eentje met zijn spaarpot onder de arm vertrekt naar de supermarkt en dan ook nog daadwerkelijk zelfstandig en veilig terug komt met een blik knakworstjes, hij is er bijdehand genoeg voor - maar wees gerust ik zal het niet uitproberen.
Vandaag kwam papa terug met een groot waterpistool. Haast te groot voor Daniël om vast te houden, maar hij was me toch blij! "Cool,'' was zijn commentaar en ook: ''Perfect!'' Nadat ik hem had laten zien hoe hij het ding een beetje kon hanteren, was papa zijn eerste slachtoffer. Die was niet zo content, maar ja hallo wat had hij dan gedacht toen hij Daniël dat pistool cadeau gaf?? Daarna was ik de pineut, ik kon het wel waarderen, een beetje verkoeling bij deze hitte. Sam werd ook flink bespoten, die liet het gelaten over zich heenkomen. Na een poosje was het ding leeg en moest ik het vullen. ''Ha!'' zei ik, ''nu zal ik jou eens even natspuiten,'' en ik spoot Daniël tegen zijn buik. Nou je had hem moeten horen, ik denk dat ze het drie straten verder nog konden horen! Wat een gegil en geschreeuw. Meneer was er niet van gediend! Hoezo oneerlijk?
En dan nog een kleine mijlpaal van Sam op weg naar grote zelfstandigheid. Hij kan al lopen aan de hand en even los staan, maar zojuist deed hij zijn allereerste ieniemienie stapje los vanuit stand! De buurvrouw zag het ook door de schutting heen en ze zag hoe ik verschoot van kleur, als trotse mama. Nu duurt het vast niet lang meer voor hij door de tuin rent...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten