donderdag 22 augustus 2013

Over ijsjes eten en nog veel meer

   Er was hier even een radiostilte, maar ik had dan ook nogal wat te verwerken de afgelopen twee weken, ja, ja. Vorige week nam ik eerst semi-afscheid op mijn oude werk. Een vreemde situatie, omdat ik nu eerst gedetacheerd ben voor drie maanden, is het afscheid in twee etappes. Nu officieus en na die periode, als ik daadwerkelijk ontslag neem, pas officieel. Dan doe ik het afscheid dus nog eens dunnetjes over... Hopelijk dan met minder tranen, want ik werd er stiekem dus toch weer emotioneel van. Natuurlijk was ik toe aan iets anders en natuurlijk ben ik erg blij met mijn nieuwe functie, maar afscheid nemen doet toch altijd een beetje pijn. Daar had ik als kind al last van toen ik als 'reus' van de kleuterklas naar groep drie ging, tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik door het poortje van 'kabouters' richting de grote school liep. Moet je nagaan hoe ik me nu voelde, na ruim vier jaar lief en leed gedeeld te hebben met mijn collega's. En er was nogal wat lief -ik kreeg twee prachtige zoons. En er was nogal wat leed -ik had een zieke moeder en mijn lieve schoonmoeder overleed. Dat, en nog veel meer, heb ik mogen delen met mijn fijne collega's. Wat hebben ze me gesteund en wat ga ik dat missen!
   Tja en toen was er aansluitend natuurlijk ook nog een nieuw begin op een nieuwe werkplek met een hoop nieuwe collega's in een hele nieuwe functie. Het was een warm welkom, er stond al een bosje bloemen op mijn eigenste bureau op me te wachten. (Geen flexplekken meer, jippie!) 'Succes' namens mijn nieuwe collega's. Dat voelde goed. Er was ook de wethouder die me een hand gaf en tegelijk tegen mijn kersverse leidinggevende zei dat hij zich wel zorgen maakt over alle wisselingen binnen het team welzijn. ''Slik'' dacht ik, "dat is een goed begin voor een vertrouwensband...'' Gelukkig voelde het kennismakingsgesprek met de wethouder een paar dagen later een stuk prettiger. Zo begin ik langzaam een beetje vertrouwen te krijgen binnen mijn nieuwe functie. Met mijn nieuwe collega's gaat het vast ook helemaal goed komen als ik ze wat beter leer kennen. Ik hoop alleen de komende vier jaar wat minder leed te hoeven delen met hen. Misschien goed voor een intense band, maar zeker minder goed voor mijn eigen welzijn.
   Vandaag begon het weekend na mijn eerste echte werkweek als beleidsmedewerker. Een goed excuus om met de kinderen na het eten een ijsje te gaan eten om het weekend te vieren. Dat, en dat papa voetbal zat te kijken. We gingen met de fiets naar de dichtstbijzijnde snackbar. Met Sam op de arm deed ik mijn best om twee softijsjes in een hand mee naar buiten te nemen zonder de ijsjes -of Sam- te laten vallen. Ik gaf Sam zijn ijsje en hij wilde zoals gewoonlijk het liefst meteen een hapje van de onderkant nemen. Gelukkig kon ik dat voorkomen. Ik probeerde vervolgens te stimuleren dat hij vlot ging eten, maar hij vond het veel te interessant om om zich heen te kijken waarbij hij zijn ijsje alle kanten op zwiepte en een 'medaille' op mijn shirt stempelde. Ik at snel mijn eigen ijsje en probeerde tegelijk een servet onder dat van Sam te houden. De toeschouwers op het terras volgenden intussen aandachtig hoe ik mijn best deed om te zorgen dat er niet al te veel geknoeid zou worden. Ze sloten al weddenschappen af hoe lang het zou duren voor Sams ijsje op de grond zou belanden. Af en toe probeerde ik het ijsje van Sam in de richting van zijn of mijn mond te duwen om lekken tegen te gaan. Sam hield zijn ijsje echter stevig vast en ik mocht er eigenlijk niet aankomen. Uiteindelijk trok ik aan het ijsje om er zelf even snel wat druppels vanaf te kunnen likken en toen brak het, de bovenkant viel op de grond en Sam begon te brullen. En het was mijn schuld... Alle mensen op het terras deden van ''Aaaah dat arme kind!" Gelukkig ontdekte Sam al snel dat hij nog een stukje van het hoorntje in zijn handen had en begon hij tevreden aan de onderkant te knabbelen.

1 opmerking:

  1. Heel veel succes op je nieuwe wekr. Lijkt me een leuek baan. Afscheid is altijd moeilijk inderdaad.

    BeantwoordenVerwijderen