Dag 130 Peuterpraat

   Vandaag wil ik weer wat prachtige peuteruitspraken opschrijven zodat ze bewaard blijven voor het nageslacht.

   Daniël is de laatste dagen met emoties bezig. Misschien omdat we een prentenboekje over emoties uit de bieb hebben gehaald. Sindsdien komt af en toe, ineens, helemaal uit het niets de uitspraak: 'Wat doe je me verdriet!' Hij zegt het heel serieus met een fraaie zucht erbij. Dat is zo grappig om uit de mond van een tweejarige te horen. Als ik hem dan vraag waarom, heeft hij geen antwoord, hij plaatst het ook niet in de juiste context, als hij het zegt is hij eigenlijk nooit verdrietig.

   Vanmorgen hadden Daniël en ik de volgende conversatie:
D.: 'Ikke op bed klimmen?'
Ik: 'Je klimt maar een eind raak.'
D.: 'Draak hoeft niet!'
Ik: 'Wil je geen draak.'
D.: 'Nee, draak is boos.' En even later: 'Domme draak.'

   Daniël wil vaak soms iets niet, als hij dat twee keer moet zeggen, omdat wij niet direct reageren op wat hij niet wil, of omdat het gewoon toch moet, gaat hij extra goed articuleren. 'Kik hil niet!!' wordt het dan.