Daniël wordt steeds zelfstandiger:
* Trap op en af is een eitje voor hem.
* Hij wil het liefst zelf zijn brood smeren - dat vind ik alleen niet zo'n goed idee, ik voorkom graag dat hij het hele pak hagelslag over zijn brood uitstort.
* Hij doet zelf het portier van de auto open en klimt meestal zelf in zijn autostoel - behalve als ik geen geduld heb om daarop te wachten.
* Hij wil graag alle deuren -waarvan de klink niet omhoog staat- zelf open doen en wordt heel boos als ik hem vóór ben. Laatst heeft hij de hele weg van het dagverblijf naar huis gehuild omdat hij zelf de deur open wilde doen.
* Hij kan nu -met een trucje- zelf zijn jas aan doen. (Ik leg de jas met de kraag naar hem toe en de binnenkant naar boven voor hem op de grond. Hij doet zijn armen in de mouwen en laat de jas over zijn hoofd op zijn plaats vallen. Als je de beschrijving niet snapt en je hebt het nog nooit iemand zien doen, probeer het maar eens uit, het is heel makkelijk.)
* Jas en schoenen uit doen, is voor hem inmiddels kinderspel.
* Als het even kan wil hij liever ook geen handje meer als we op straat lopen. Dat maakt me soms een beetje weemoedig. (Zelfstandigheid, prima, maar ik vind het zo fijn om zijn handje in de mijne te voelen -puur eigenbelang dus.)
* Verder is hij heel schoon op zichzelf. Hij weet zelf wanneer zijn handen gepoetst moeten worden en pakt dan graag zelf de 'snoetenpoetsen' uit de kast. Hij gooit het gebruikte doekje daarna ook meteen even weg, netjes in de prullenbak.
* Vandaag toen we aan het wandelen waren zei hij: 'Ik heb snottebel. Mama doekje?' Geweldig, toch?
Gelukkig heeft hij me voor heel, heel, heel veel dingen nog wel nodig. En is mijn grote mannetje soms toch nog heel klein...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten