Papa is nog steeds ziek, of eigenlijk, steeds zieker geworden gedurende de afgelopen week. Hij heeft een flinke keelontsteking en de huisarts zei vandaag dat het wel eens een abces zou kunnen worden of zijn. Goed begin van onze vakantie... zucht. Het is de bedoeling om maandag een paar dagen weg te gaan, maar we moeten afwachten of papa dan voldoende opgeknapt is. Hij heeft nu antibiotica gekregen, het is te hopen dat die aanslaat en dat een abces daarmee voorkomen of verholpen wordt zonder dat erin gesneden hoeft te worden.
Mama is moe. Ik had een pittige week met veel belangrijke gesprekken en ik kon de hele week al niet echt mijn ei kwijt bij papa. Hij deed zijn best, maar voelde zich natuurlijk al die tijd al niet lekker. Bovendien snurkt hij nu hij ziek is zo hard, dat we om en om op een matras slapen. Dat helpt niet voor een goede nachtrust. En nu moet ik de verzorging van de kinderen en de voorbereidingen voor de vakantie ook nog alleen oppakken. Ik red me wel hoor, maar vandaag zat ik er even doorheen.
Daniël is van slag. Daniël voelt blijkbaar aan dat papa en mama niet fit zijn en is daardoor een beetje opstandig. Dat bereikte vanavond zijn hoogtepunt toen ik alleen met de kinderen gegeten had en ze alleen naar bed bracht. Ik liep op mijn tandvlees en kon niet wachten tot de mannetjes zouden slapen, zodat ik even rust had. Daniël kon het niet goed accepteren dat alles anders ging dan gewoonlijk en voelde waarschijnlijk dat ik wilde dat hij snel zou gaan slapen. Hij raakte compleet overstuur toen hij in zijn bed moest. Ik reageerde daar niet meteen op waardoor papa boos op hem werd, waardoor hij nog harder moest huilen. Uiteindelijk heb ik toch uitgebreid de tijd genomen om hem te troosten, zodat Daniël rustig kon gaan slapen. Waarna ik eindelijk de zo gewenste rust had.
Nu maar hopen dat we ons morgen -na een hopelijk goede nachtrust- alle drie stukken beter voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten