Vanmorgen vertrokken we weer naar huis, een beetje weemoedig, we hadden best nog wat langer op vakantie willen zijn. Gelukkig zijn we allemaal nog een hele week vrij. Na een korte tussenstop bij opa en oma voor een bak koffie, kwamen we net na de middag thuis aan. Ik kon aan Sam zien dat hij het fijn vond weer op zijn vertrouwde plekje te zijn. Hij was ook blij met zijn eigen bedje en sliep zo'n beetje de hele middag. Hij ging vanavond ook zonder protest slapen.
Daniël moest alle indrukken van de afgelopen week ook verwerken, althans dat denk ik, maar hij deed dat een beetje anders. Hij viel -net als Sam- in een diepe slaap aan het einde van de middag, maar toen hij wakker werd was hij compleet overstuur. Hij huilde bijna een uur en was ontroostbaar. Hij wilde niet eten en lag op een gegeven moment zelfs te stampvoeten op de grond. Hij kon ons niet duidelijk maken wat er precies was en of er iets was wat we voor hem konden doen. We wisten niet of hij overstuur was omdat hij langer op vakantie had willen zijn, of omdat hij langer had willen slapen, of omdat hij zich niet lekker voelde, of omdat hij honger had, of juist niet, of...
Ik heb hem uiteindelijk maar gewoon laten begaan, even alle spanning en indrukken weg huilen. Nadat hij enigszins tot rust was gekomen, gingen we naar boven. Hij kroop al gauw onder de deken en wilde liggend voorgelezen worden. Hij leek daarna gewoon te gaan slapen, maar papa vertelde net toen ik terugkwam van een wandeling met de buuf, dat Daniël ook in bed nog een hele poos heeft liggen huilen. Na een nachtje in zijn eigen bed, is het vast weer helemaal over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten