Vandaag konden we hier in de stad gratis met de bus naar het centrum, naar de koopzondag. Ondernemers hopen op die manier meer geld binnen te halen. Ik zou geen echte Nederlander zijn als ik niet inzag dat we op die manier juist geld konden besparen. Als we eens met onze mannetjes met de bus wilden gaan, was dit een uitgelezen moment. We besloten al in de ochtend te gaan, om de grote drukte voor te zijn. Ik ben iemand van de strakke planning, dus ik spoorde papa een beetje aan, in de hoop dat we de eerste de beste bus nog konden halen bij een halte die wat verder weg was.
We hadden volgens de reisplanner elf minuten nodig om de bushalte te bereiken. Ik dacht heel eigenwijs dat bejaarden het ook binnen elf minuten moesten kunnen halen, dus toen we tien minuutjes van te voren de deur uitgingen, was ik er van overtuigd dat we wel op tijd zouden zijn. Toen de bushalte in zicht kwam, zagen we de bus al aankomen. Ik zette het met Daniël op de arm op een lopen. Papa zag al in dat het niet meer zou lukken, maar ik had mijn zinnen op die bus gezet en het hele gezin het huis uit gesleept, dus ik moest en zou die bus halen. Tevergeefs, we zagen de bus voor onze neus wegrijden. Daniël was vreselijk teleurgesteld.
Gelukkig duurde het niet lang voor er een andere bus kwam bij een halte daar dichtbij en we vertrokken alsnog richting het centrum. ''We gaan heel hard, vet cool!'' riep Daniël enthousiast uit. Daniël mocht op het knopje drukken waar we eruit gingen, hij wist dus dat we zouden uitstappen. Toch was het voor hem een enorme teleurstelling dat het ritje al voorbij was. Hij zette het op een brullen en was de eerste vijf minuten ontroostbaar. We liepen een eindje door de stad, dronken ergens een bak koffie en gingen weer terug.
Op de terugweg wilde Daniël liever op een andere stoel zitten. "Ik wil daar zitten,'' zei hij. Ik gaf aan dat we niet gingen verplaatsen. ''Nee, daar zitten, anders wordt de chauffeur heel boos!'' Ppobeerde hij nog, maar daar trapte ik mooi niet in. Toen we bij ons huis uitstapten was Daniël gelukkig niet verdrietig. Hij zei alleen: ''Het was leuk he? Met de bus."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten