Van de week mocht Daniël film kijken. Hij wilde niet weer ''Jungle Boek'' kijken, eigenlijk wilde hij ''Bambi'' zien, maar die kon ik niet vinden. Ik besloot toen, omdat Daniël altijd een leeuwtje is, de ''Leeuwenkoning'' voor hem op te zetten. Hij vond het prachtig, vooral het begin met de muziek en alle dieren. Wat trouwens ook machtig mooi is, dat vind ikzelf ook. Ik was alleen vergeten dat het verder best een heftige film is voor een kind van twee-en-een-half. Vooral de scene dat koning Mufasa vertrapt wordt nadat hij door zijn broer naar beneden wordt gegooid, is niet niks.
Daniël zat er met grote ogen naar te kijken, lekker dicht tegen mij aan. "Nu tistie helemaal dood!" was zijn commentaar. We keken rustig verder en gelukkig kwam de vrolijke noot in de film hierna snel - Simba ontmoet Timon en Pumba. Met zijn drieën zingen ze vrolijk ''Hakuna Matata''. Tijdens dat nummer groeit Simba van een klein leeuwtje uit tot een volwassen leeuw. Daniël riep hierop uit: ''De koning leeft weer!'' Ik liet het er maar bij, blij dat voor kinderen de wereld nog zo simpel in elkaar steekt.
Een paar dagen later wilde Daniël weer kijken. Toen riep hij bij alle wat intensere scenes met zijn handen tegen zijn wangen "Wat gebeurt er? Wat gebeurt er? Wat gebeurt er nou?'' Gelukkig is hij er 's-nachts niet wakker van geworden en is wat hem het meest bij blijft vooral het "Hakuna Matata'' lied. Dat zingt hij nu steeds en hij vraagt telkens of ik het voor hem wil zingen. Geen zorgen, dus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten