Vandaag gingen we in de ochtend naar de grote kinderboerderij. Ik nam lekker een boek mee, zodat ik op mijn gemak kon lezen, terwijl de kinderen zich gingen uitleven in de speeltuin. Het eerste half uur lukte dat prima, ik zat heerlijk met een bak koffie erbij. Na die tijd kwamen de mannen met een meisje bij mij. "Mama, mogen we afspreken?" Nou ik snapte wel dat Daniël met haar wilde afspreken. Lange bruine haren, licht blauwe ogen en een prachtige glimlach... Zomaar afspreken met iemand die hij in de speeltuin had opgeduikeld leek me een beetje overdreven. Maar gelukkig voor Daniël kon hij nog een poosje met haar spelen voor ze naar huis ging. Hij klom met haar op een tractor en liet mij een foto maken. Een mooie herinnering...
We gingen verder op onderzoek uit. Op de kinderboerderij is ook een waterpomp. Gelukkig staat daar een bankje bij, want Daniël en Sam hebben meer dan een uur gebouwd aan een dam. Steeds als er andere kinderen kwamen riepen ze: "Niet pompen! Niet pompen! We bouwen een dam." De meeste kinderen luisterden nog ook. Tot er een wat grotere jongen kwam met een verstandelijke beperking. Die kon de drang om te pompen echt niet weerstaan. Gelukkig was de dam inmiddels heel stevig en hij hield stand. Uiteindelijk kwamen er een stuk of vier grote jongens die ook met bouwen en pompen aan de slag gingen. Ze lieten Daniël en Sam meehelpen met hun bouwsels. Dus toen de dam het alsnog begaf, vonden Daniël en Sam het niet erg, ze keken tegen die grote jongens op.
In de middag kwamen tante en neefje op de thee. Daniël en Sam waren boven aan het spelen. Ze wilden eigenlijk tekenen, maar ik had gezegd dat ze dat beneden moesten komen doen, mede omdat hun kleine neefje ook rondliep. Ze kozen ervoor om toch boven te spelen. Toen ik ze 's-avonds naar bed bracht, wachtte me een verrassing, ze hadden op allebei hun kamers op de muren getekend, met stift. De stiften zouden afwasbaar moeten zijn, volgens het label, maar van de witte muur kreeg ik het echt niet afgepoetst. Ik was zo boos! Ze kregen geen verhaaltje meer voor ze gingen slapen. En komende woensdag wordt er niet afgesproken, gaat Daniël niet naar judo, maar gaan we muren verven. En denk je dat de jongens dat vervelend vinden? Mooi niet, ze kijken ernaar uit! Het enige wat ze raakte is dat ik zei dat ik het geld voor de verf uit hun spaarpot ga halen, daar waren ze het niet mee eens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten