30 mei 2016 Time-out

   Gisteravond voegde ik direct daad bij woord en zorgde voor een stoeltje in een hoekje van de woonkamer waarop ik de kinderen ga zetten als ze een time-out nodig hebben. Ik heb me voorgenomen om rustig te blijven en ze kalm op het stoeltje te zetten met de mededeling dat ze moeten  nadenken over waarom ze op het stoeltje zitten. Na een paar minuten ga ik er dan met ze over praten. Best goed bedacht  afgekeken van Supernanny, toch?
   Zitten we vanochtend aan het ontbijt, gaat Sam expres van tafel af, trots zegt hij: "Nu mag ik op het stoeltje!" Dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling, maar ik zet hem er toch maar even op, zodat hij kan wennen. De procedure werkt verder prima en een paar minuten later zit hij weer tevreden aan tafel. Dat wil Daniël eigenlijk ook wel, dus Daniël doet ook een poging van tafel te gaan. Ik zit alleen naast hem, dus kan hem met één beweging tegenhouden. Vervolgens zit hij een paar minuten aan tafel te mokken: "Ik wil ook een time-out! Ik wil ook op het stoeltje" Tja, als het begeerlijk wordt een time-out te krijgen, dan weet ik niet of het veel effect gaat hebben... Wordt vervolgd...