zondag 5 juni 2016

29 mei 2016 Over bananen, preken en bedtijden

   De afgelopen paar weken luisteren de kinderen zo slecht. Het is vermoeiend voor ons alledrie. Ik hoor mezelf steeds zeggen: "Sam, niet doen!" "Daniël, luister nou!" "Hoe vaak moet ik dit nog vragen?" Aan tafel is het niet meer gezellig, omdat ik steeds bezig ben te zorgen dat ze aan tafel blijven en zich netjes gedragen. We zijn in een vicieuze cirkel beland. Doordat ik streng ben en bozig, worden de kinderen nog vervelender en ik nog bozer...
   Vanmorgen hadden ze een soepje gemaakt van onkruid met water. Na het avondeten hadden ze het water van het soepje afgegoten en de natte bladeren-troep op de stoep in de achtertuin gegooid. Dat vond ik niet direct een probleem, maar toen ik even opkeek van de afwas, waren ze die groene prut over de schutting aan het gooien naar de buren. Dát vond ik wel een probleem. Dus ik pakte ze allebei bij een arm en troonde ze mee naar de buren. "Jullie gaan de boel daar opruimen en sorry zeggen!" Schoorvoetend deden ze wat ik ze vroeg. De buurmannen konden er gelukkig wel om lachen. 
   Ik stond nog even met hen te praten en de kinderen liepen al weer terug naar onze achtertuin. Op een gegeven moment hoorden we ze lachen, ze schaterden het uit met zijn tweeën. Ik hield mijn hart vast, maar maakte het gesprek met mijn buurtjes toch af. Toen ik terug kwam vroeg ik de jongens wat er nou zo grappig was. Hadden ze samen 6 (!) bananen opgegeten en waren ze de schillen zo ver mogelijk in onze tuin aan het gooien, zucht!
   Eerder vandaag had ik besloten dat ik ze voortaan om de beurt naar bed ga brengen en ter plekke besloot ik dat ze geen verhaaltje hadden verdiend. Dus eerst bracht ik Sam naar boven, maakte hem bed-klaar en ging nog even naast hem liggen. Ik gaf hem een hele preek over beter luisteren en een time-out plek die ik nu dan toch maar eens echt ga instellen! Ik legde uit dat we het met zijn drieën gezellig moeten zien te houden. Onder enig protest ging hij vervolgens zonder verhaaltje slapen.
   Zo makkelijk kwam ik er bij Daniël niet vanaf. Die zette het luidkeels op een brullen toen hij begreep dat ik echt niet van plan was een boekje voor hem te lezen. Ook hij kreeg de preek die ik tegen Sam had afgestoken. Uiteindelijk ging hij toch rustig slapen. En nu hopen dat de komende week mijn preek en de time-out plek hun vruchten gaan afwerpen en ik weer twee engeltjes van kinderen krijg...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten