Dag 108 Het weerzien

   Wat een heerlijke nacht en ochtend hebben papa en ik gehad! Goeie uren diepe slaap en een rustige ochtend. Rond de middag begon het bij mij toch te kriebelen, ik wilde mijn mannetjes graag weer zien. Uiteindelijk waren we rond drie uur bij mijn broer.
   Daniël vond het leuk om ons weer te zien, maar was vooral geïnteresseerd in de boterkoek die ik had gebakken en wilde ons verder van alles laten zien. We moesten mee naar het konijn kijken en boekjes met hem lezen, maar hij was niet erg knuffelig en wilde eigenlijk ook nog niet naar huis. Op de terugweg zei hij steeds: 'Deze kant op, deheze kant op.' Daarbij wees hij naar achteren, hij wilde het liefst terug naar zijn oom en tante. Wat moet je daar nou van vinden als ouder?? Moet je blij zijn dat hij het zo naar zijn zin had, of moet je teleurgesteld zijn omdat hij liever daar lijkt te zijn dan thuis? Eenmaal thuis was hij toch erg blij dat hij zijn eigen spullen weer om zich heen had. Hij was moe en toe aan het vertrouwde van thuis.
   Sam was wel meteen knuffelig en wilde het liefst bij mama zijn. Hij was volgens mij ook moe, maar hij had de borst mama wel gemist. Ook hij had het naar zijn zin gehad, hij had veel gelachen en goede dutjes gedaan. Maar hij had ook mijn schoonzusje vanaf vier uur vannacht wakker gehouden. Gelukkig voor haar kunnen zij en mijn broertje vannacht weer ongestoord slapen. Dat is voor ons maar weer afwachten...