Over stappen en opknappen

   Daniël was twee dagen flink ziek van de waterpokken, maar gelukkig knappen kinderen snel op. Na twee dagen koorts (compleet met ijlen) was hij vooral nog moe maar gek genoeg heeft hij -tot nu toe- nog niet veel jeuk gehad. Zijn gezicht en zijn armen en benen zien er weer redelijk uit, maar het zal nog wel een poos duren voor zijn rug weer een mooi glad velletje heeft. Inmiddels knap ik ook weer redelijk op van de twee nachten zonder slaap. Dat hakt er wel in als je tweeëndertig bent. Vandaag hield ik onverwacht en spontaan nog zomaar even een siësta.
   Woensdag mocht ik van papa even het huis uit, na de hele dag met zieke Daniël te hebben doorgebracht en ben ik met twee vriendinnen even naar de zomerfeesten in Nijmegen geweest. Een van beiden is zwanger dus ik dacht: ''Laat ik mijn sleehakken aandoen, die staan zo leuk bij mijn outfit, we kunnen toch niet al te veel kilometers maken.'' Nou dat heb ik geweten, van die paar kilometer die we die avond hadden gelopen, had ik al een blaar onder mijn voet *bloos*, nu heb ik dus nog meer respect voor de wandelaars!
   Ik had die avond overigens nog een andere fraaie blunder. Ik was in de ochtend snel gaan douchen terwijl Daniël beneden in de woonkamer was met de televisie aan. Voordat ik me kon aankleden begon hij alweer te roepen: ''Mama, mahama!'' Ik griste wat kleren bij elkaar waarvan ik dacht dat het wel bij elkaar pasten en vloog de trap af. In de woonkamer kleedde ik me aan. In de loop van de dag deed ik nog wat make-up met een handspiegeltje, maar ik keek verder niet meer in de grote spiegel. Toen ik 's-avonds in de kroeg naar de wc ging, werd ik onaangenaam verrast. Stond ik daar mijn handen te wassen, zag ik dat je mijn bh volledig door mijn truitje heen kon zien. ''Oeps!'' En niemand die het me had gezegd, papa niet, mijn vriendinnen niet, de buurvrouw niet. Ze zeiden achteraf allemaal dat ze dachten dat ik dat bewust had gedaan. Nou niet dus! Maar het schijnt hip te zijn... en het was een mooie bh...
   Donderdagavond kreeg ik onverwacht verlaatte verjaardagsvisite van zwager, schoonzus, neefje en nicht. Zij waren op de dag zelf op vakantie. We zaten lekker in de tuin en het was hartstikke gezellig. Daniël lag binnen met zijn grote neef op de bank, voeten naar elkaar toe, allebei een tablet in hun handen. Duidelijk the next generation. Hij ging uiteindelijk veel te laat naar bed. Kinderen die stilletjes binnen zitten, vergeet je soms een beetje. En dat was gisteren uiteraard duidelijk merkbaar. De naweeën van de waterpokken en een avondje te laat naar bed, maakten dat er geen land met hem te bezeilen was.
   Sam daarentegen is de afgelopen dagen druk bezig geweest met oefenen op staan en lopen. Hij staat steeds vaker een poosje helemaal los. Vandaag pakte hij zelfs zonder te steunen een speeltje uit een kist. Hij kan ook al aan de hand lopen en heeft inmiddels genoeg aan een vinger om op te steunen. Verder begint hij steeds meer klanken te maken. "Ja, nee, papa, mama, kijk, (ba)naan, kaa (kwaak) en boe," horen al tot zijn vocabulaire. Ook wijst hij zijn neus aan als je daarom vraagt. Het mooiste was vandaag toen hij twee woorden zei: ''Opa kijk!'' We waren helemaal trots.
   Nu zijn we ons aan het voorbereiden op de bruiloft van broerlief en schone zus aanstaande maandag. De kleren zijn gekocht evenals de ingrediënten voor de salade die ik gevraagd ben te maken. Het campingbedje ligt alvast achterin de auto en het tijdsschema voor de kids die dag is uitgedacht. Het kan alleen nog maar een mooie dag worden. Zolang geen van de kinderen het zich in zijn hoofd haalt op het laatste moment ziek te worden, zoals Daniël deed bij de bruiloft van zuslief en zwager, afkloppen dus!