Vandaag was de vakantie weer voorbij. De kinderen sliepen echter nog wel uit, blijkbaar nog in de vakantiemodus. Heerlijk, ik had al in alle rust gedoucht, brood gesmeerd voor de kinderen en mezelf - ook om mee te nemen - en voor de dieren van de buren gezorgd voordat ik de jongens uit bed viste. Dat was een ongekende luxe. Meestal hangen de kinderen aan mijn benen als ik de voorbereidingen doe om de deur uit te komen en gaat alles veel langzamer en vele malen minder efficiënt dan vandaag zonder de mannen om me heen. Nu kon ik ze aankleden en aan tafel zetten en na het eten meteen op de fiets, alles achter elkaar door.
Gelukkig werd Sam geaccepteerd bij het dagverblijf, ik was even bang dat hij vanwege de waterpokken weer naar huis gestuurd zou worden, met mij erbij, maar dat viel weer mee. Het afscheid ging ook soepel. Ik had eigenlijk een drama verwacht, want Daniël had aangekondigd dat hij niet naar de kindjes wilde. Eenmaal daar leek hij toch wel blij om er na ruim twee weken weer te zijn. Hij ging meteen spelen. Bij het ophalen vanmiddag wilde hij ouderwets niet mee naar huis, een goed teken. Na het eten moesten ze gewoon weer op tijd naar bed. Daar had Daniël wat meer moeite mee, hij riep me tot drie keer toe terug naar boven. Al met al toch een goed begin van het gewone leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten