Hier in de stad is elke zondag live muziek in het park. Erg leuk om naartoe te gaan, vooral als het mooi weer is, en dat was het vandaag. We pakten dus een kleed en een tas met wat te drinken en te eten en vertrokken richting het park. We installeerden ons ergens midden op het veld en al snel ging Daniël er vandoor. Papa erachter aan. Na een poosje kwamen ze terug om te vragen of Sam en ik ook een ijsje wilden. Nou dat wilden we wel. Ook met ijsje bleef Daniël niet op het kleed zitten, maar ging op onderzoek uit. We volgden hem vanwaar we zaten. Hij klom aan de zijkant van het veld tegen een heuvel op en ging daar bovenaan op zijn gemak in zijn eentje zijn ijsje zitten eten, genietend van het uitzicht op al die mensen onder hem op het veld.
Sam bleef dichter bij ons en klapte enthousiast mee met de rest van het publiek als er weer een nummer was afgelopen. Hij ging af en toe ook op pad, maar kroop dan bij de buren op het kleed en ging eens nieuwsgierig van dichtbij zitten kijken hoe onze buurman of buurvrouw eruit zag. Heel open en onbevreesd. Hij kwam me op een gegeven moment de sok brengen van een buurvrouw die haar sokken en schoenen had uitgedaan. Ik was blij met het cadeau, maar die heb ik toch maar terug gegeven. Sam stortte ook nog een zak popcorn uit over ons kleed. Samen met Daniël ging hij het in de lucht gooien, de popcorn zat uiteindelijk overal. Met uitkleden net kwam ik het nog overal tegen in de kleren van de kinderen.
Daniël bleef het grootste deel van de middag aan de wandel en ging steeds verder weg, dus papa of ik moest telkens met hem mee. Hij vermaakte zich best, leek het erg leuk te vinden. Hij was totaal niet bang om ons kwijt te raken en croste steeds kriskras tussen alle mensen door. Tegen het eind van de middag waren beide mannen doodop en manoeuvreerden we de kinderwagen tussen alle mensen en kleedjes door op weg naar huis. Daniël verzuchtte: ''Gaan we nou weg bij die herrie?'' Dus ik weet niet of we volgende week weer gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten