Vandaag wilde ik met de jongens een stukje gaan fietsen. Even eruit, treinen kijken. Voordat we gingen stond ik via de schutting nog te kletsen met de buurvrouw. (Die voorstelde om voor ons ook soep te maken, nu Bobby ziek is, de schat!) Daniël trok me aan mijn arm: ''Mama ik wil blote voeten, sokken en schoenen uit!" Ik antwoordde dat dat niet kon omdat we even gingen fietsen en dat ik vond dat hij op de fiets schoenen aan moest. Even later plantte ik mijn mannetjes in hun fietsstoeltjes. "Ik ben teleurgesteld," verkondigde Daniël. Ik vroeg hem wat maakte dat een jongetje van twee-en-iets-meer-dan-een-half zo teleurgesteld was. ''Ik wil mijn schoenen uit, dat zei ik toch, mama.'' En ik begreep zijn teleurstelling, want Sam zat met blote voeten op de fiets en Daniël moest zijn schoenen aan van mij aan. Die heb ik vervolgens maar snel uit gedaan.
Onderweg vroeg een oudere man ons de weg. ''Was dat Joop?'' vroeg Daniël. Zo heet de oom van papa. Ome Joop is dik in de tachtig, iets ouder dan de man die we tegenkwamen en de kinderen zijn gek op hem. ''Nee, Daniël, dat was niet ome Joop, maar hij leek er wel een beetje op, he?'' ''Ja,'' zei Daniël, ''ome Joop is een vriendje van opa he?'' ''Nee,'' legde ik uit, ''ome Joop is de grote broer van opa, net als jij de grote broer bent van Sam.'' ''Oh.''
Geen opmerkingen:
Een reactie posten