Vandaag vierde een goede collega haar veertigste verjaardag. Ik was uitgenodigd en kinderen waren welkom, we gingen een eind door het bos wandelen. Ik besloot Daniël mee te nemen. Ik twijfelde nog even of ik de kinderwagen mee zou nemen -ik zag mezelf al uren achter een lege wagen lopen- maar ik besloot het wel te doen. De kwekerij van waaruit we startten, lag helemaal in de middle of nowhere aan een onverharde weg. Gelukkig hebben we vorige week een navigatie gekregen, ik denk dat ik het zonder niet had kunnen vinden. We werden ontvangen met koffie en gebak en we gingen daarna met ieder een knapzak op pad.
Ik had gedacht dat Daniël graag zelf zou willen lopen, maar hij was waarschijnlijk toch wat overweldigd door alle nieuwe gezichten om zich heen en hij koos ervoor in de wagen te gaan. Na een minuut of tien was hij vertrokken. Hij sliep en sliep, tot we hem over een hekje heen moesten tillen vlakbij de picknickplaats. We zaten met zijn allen in het gras en aten uit onze knapzakken. Daniël at zijn chips, snoep en chocolaatje en liet de broodjes voor wat ze waren, daarna ging hij bellen blazen.
Op de terugweg maakte een leeftijdsgenootje van Daniël dankbaar gebruik van de kinderwagen en liep Daniël zelf. Hij was fris en actief en sleepte met stenen en stokjes en gooide met zand. Hij vermaakte zich prima, en ik dus ook. Eenmaal terug op de kwekerij drentelde hij wat rond en maakte grapjes met verschillende mensen. Aan het eind van de middag gingen we weer naar huis. Net ben ik nog met allebei mijn mannetjes in bad geweest -zand uit Daniëls oren wassen- en zo vloog er alweer een heerlijke vakantiedag voorbij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten