Vandaag kwam goede vriendin C de hele dag bij ons. We haalden haar vanmorgen op bij het dichtstbijzijnde treinstation. Ik moest nog wat boodschappen doen en het leek me handig om dat maar meteen te doen, zodat we daarna de tijd aan onszelf hadden. Met zijn vieren gingen we dus naar de supermarkt. Sam zetten we in het winkelwagentje en Daniël mocht zelf lopen.
Normaal gesproken houd ik Daniël in de supermarkt dichtbij me, maar nu ging het een beetje anders omdat vriendin C en ik allebei rondliepen. Daniël huppelde wat heen en weer tussen ons en hielp dan weer mij en dan weer C om iets te zoeken. Af en toe stuurde ik hem weer een beetje bij door te vragen of hij iets wilde kiezen. Na een poosje had ik de boodschappen compleet en ging ik richting kassa. C kwam met de bloemkoolsaus ook richting de kassa, maar zonder Daniël.
"Is Daniël niet bij jou?'' ''Nee, ik dacht dat hij bij jou was...'' C ging snel de winkel in om hem te zoeken en ik ging maar vast afrekenen. Ik zag C heen en weer lopen en na een poosje weer terugkomen - zonder Daniël. Zij begon zich een beetje zorgen te maken. ''Hij heeft zich vast ergens verstopt,'' zei ik, ik ken mijn zoon inmiddels een beetje. Ik was zelf niet bang dat hij de winkel uit was gegaan.
Eenmaal klaar bij de kassa liep ik de winkel nog eens in en bleef C bij Sam. Ik riep een keer: ''Daniël!'' En daar kwam meneertje tevoorschijn gekropen uit het schap met het wc-papier. Daar was ruimte genoeg om een jongetje van twee te verbergen. Zich van geen kwaad bewust stapte hij van de plank met toiletrollen om vervolgens een flinke preek te krijgen van mij. De volgende keer houd ik hem toch maar weer dicht bij me...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten