Dag 279 Naar de tandarts

   Vandaag moesten we met het hele gezin voor controle naar de tandarts. Ik ben zelf absoluut geen held bij de tandarts en dat is een understatement. Maar een controle is tegenwoordig iets waar ik redelijk goed doorheen kom en het helpt dat ik mijn angst niet wil overdragen op de kinderen. Ik ben er ook heilig van overtuigd dat ik baat heb bij de yoga, het lukt me redelijk goed om naar mijn buik te blijven ademen, dat helpt om minder gespannen te zijn.
   Daniël mocht eerst op de stoel, hij mocht er zelf op klimmen en ging heel ontspannen liggen, zodat de tandarts zijn tanden kon tellen. Zijn gebit is compleet en zag er goed uit en Daniël werkte prima mee. Toen hij klaar was mocht hij iets uitkiezen. ''Een paasei!" riep hij enthousiast. De tandarts moest er erg om lachen, hij biedt te kinderen natuurlijk geen snoep aan, het was een stuiterballetje.
   Sam hoeft nog niet op de stoel. Over twee weken wordt hij alweer een, maar hij heeft pas twee tandjes. Hij is veel later met zijn tanden dan Daniël was. Voor Sam was het vooral geduld hebben, tot papa en mama aan de beurt waren geweest, want hij wilde veel liever rondkruipen dan op schoot zitten. Ik kwam er ook zonder kleerscheuren vanaf. Papa moet helaas voor hem binnenkort twee vullingen laten vervangen.
   Daniël wil sinds vandaag later als hij groot is graag tandarts worden. Ik vind het best, dan hoeft hij zich over geld geen zorgen te maken. Voor nu ben ik zelf vooral opgelucht dat ik er het komende half jaar weer vanaf ben, maar dat heb ik mijn mannetje natuurlijk niet verteld...