Vanavond mochten papa en ik op het dagverblijf over onze beide zoons tien minuten praten met hun mentor. In de tussentijd kwam opa even oppassen op de mannen. Onze kereltjes doen het goed op het dagverblijf, maar dat wist ik eigenlijk al.
Sam is vrolijk en gaat zich lichamelijk steeds beter ontwikkelen. Dat zien we thuis ook terug. Sam is altijd een bolle baby geweest en is dus iets minder snel met gaan zitten en gaan staan dan de snelle types, maar volgens mij loopt hij niet echt achter wat dat betreft. Zijn fijne motoriek is erg goed en hij kan zichzelf goed vermaken, dus dat zit wel snor.
Daniël komt steeds meer los bij de kindjes. Thuis kletst hij al veel langer de oren van ons hoofd, op het dagverblijf is hij dat wat later gaan doen. Daar was hij in eerste instantie altijd een beetje verlegen, maar nu niet meer. Hij wordt steeds assertiever vooral naar de andere kinderen. Hij doet verder goed mee met de peutergym, dat vindt hij superleuk. Daniël is in tegenstelling tot Sam altijd sterk geweest en vlot in zijn motorische ontwikkeling.
De mannen mogen dus blijven. (Natuurlijk mogen ze blijven, we betalen een goudmijntje om ze naar de opvang te brengen. Al zouden ze er de boel op stelten zetten, dan nog zou de opvang blij moeten zijn dat ze daarheen gaan!) Eigenlijk geen nieuws, maar fijn om nog eens bevestigd te krijgen dat ze het er naar hun zin hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten