Vanmorgen was Daniël nog niet vergeten dat het gisteren spookte op zijn kamer. Nadat ik hem en Sam in bad had gedaan en we weer naar beneden gingen zei hij dat er nog steeds een spook op zijn kamer was, of ik het weg wilde jagen. Ik zei dat hij dat ook zelf kon, maar ik vertelde erbij dat spoken meestal heel lief zijn, dat we hem misschien niet hoefden te verjagen. Dat was een verrassing voor hem. Hij zei: ''Gaat het spook dan met ons mee naar beneden?" Ik antwoordde dat ik dat niet wist, dat hij dat even aan het spook moest vragen. Zo gezegd zo gedaan, het spook kwam met ons mee naar beneden.
Daniël had tijdens het aankleden gevraagd of ik yoga met hem wilde doen. Hij maakte spontaan plaats voor het spook op onze yogamat. Het spook wilde namelijk ook mee oefeningen doen. Volgens Daniël kon hij dat heel goed. En nu maar hopen dat deze positieve ervaring ertoe leidt dat Daniël vanavond rustig gaat slapen, spoken of geen spoken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten