Vanmorgen vroeg Daniël aan mij: ''Mama, mag ik hastdroenk?"
Ik zei: "Wat zeg je?"
Daniël: "Mag ik hastdroenk?''
Ik: ''Wat is hastdroenk?''
Daniël: "Kuch, kuch, kuch, hastdroehoenk!"
Toen begon er bij mij een belletje te rinkelen: "Oh, je bedoelt hoestdrank!''
Daniël: ''Ja, hastdroenk!''
Sam is een kleine smulpaap. Hij is nooit een smalle baby geweest en met reden. Wat kan hij eten zeg en hij wordt er ook zo blij van. Gisteren smulde hij van de bloemkool, we verbaasden ons erover hoeveel hij naar binnen werkte. Hij was enthousiast van de eerste hap tot het laatste beetje wat ik uit het kommetje schraapte. Dat uitte zich door trappelende voetjes en een wijd opengesperde mond. (Hij leek wel een baby-vogeltje dat op mama-met-een-worm wacht.)
Vandaag at hij twee kleine aardappeltjes en drie stronkjes broccoli met wat zalm met de pot mee. Daarna namen we nog een beetje appelmoes na, dat wilde ik Sam niet onthouden, dus ik gaf hem kleine hapjes appelmoes. Je had zijn gezicht moeten zien! Het lichtte gewoon op zodra ik met een lepeltje appelmoes richting zijn mond bewoog en grijnzend liet hij het dan vervolgens naar binnen glijden. Volgens mij is er nog nooit iemand zo blij geworden van een paar lepeltjes appelmoes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten