Vandaag is er heel wat te vertellen. Toen we de kinderen gingen ophalen bij het dagverblijf had Daniël een rokje aan uit de verkleedkist. Hij stond er mee te pronken en draaien. Ik vond het schattig, maar papa was duidelijk minder gecharmeerd.
Eenmaal thuis ging Sam ineens zelfstandig (met wat steun van de tafel of maxi-cosi bij het overeind komen) op zijn hurken zitten, hij zat hartstikke stevig met losse handen.
Het eten was een drama, Daniël had er geen zin in en dat liet hij merken ook! Het hoofdgerecht wilde hij niet eten omdat we de televisie hadden uitgezet terwijl Dora nog niet was afgelopen - hoe durven we! Het toetje wilde hij in eerste instantie niet eten omdat het geen aardbeien pudding maar aardbeien yoghurt was. Hoezo verwend nest? Uiteindelijk at hij beide met smaak.
Toen we de kinderen vanavond naar bed brachten kwamen we erachter dat het spookt in Daniëls kamer. "Er zit hier een spook!" zei Daniël als verklaring dat hij niet wilde gaan slapen. "Mama zal hem wel even wegjagen,'' zei ik, ''waar zit ie?'' Vervolgens sprak ik het spook streng toe, dat hij weg moest gaan en niet terug mocht komen. Ik zette het raam open zodat hij eruit kon.
We -papa en ik- hebben daarna nog minstens vijf keer de spoken verjaagd waarop Daniël steeds aangaf dat ze nog niet helemaal weg waren. Zo heb ik uiteindelijk ook nog een spook beneden in de prullenbak gedaan. Uiteindelijk kreeg papa het voor elkaar Daniël voldoende op zijn gemak te stellen dat hij wilde gaan slapen. Hij hoorde Daniël nog wel een tijdje zelf zijn spoken gebieden weg te gaan. Benieuwd hoeveel spoken we de komende dagen zullen moeten verjagen. Bestaan de 'Gohst Busters' nog?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten