Daniël was gisteren weer bezig om telkens zijn bed uit te komen. Papa ging de tactiek van 'The Nanny' toepassen door hem steeds zonder commentaar weer in bed te leggen. Hij ging op wacht staan in de badkamer zodat hij Daniël steeds snel kon opvangen. Op een gegeven moment ging de deur voor de zoveelste keer op een kier waarop papa hem vol openduwde. In plaats van voor de deur stond Daniël erachter en kreeg de deur tegen zijn hoofd. Daar vormde zich de eerste bult.
Laat op de avond werd Sam wakker, hij huilde, ik ging even bij hem kijken en hij zat op zijn knietjes in bed. Dat kan hij sinds kort. Ik knuffelde hem en legde hem weer terug onder de dekens. Vannacht om vier uur schrokken we wakker omdat Sam heel hard huilde. Papa dacht dat Sam zijn hoofd had gestoten want hij had ook een bons gehoord. Ik ging bij hem kijken. Tot mijn grote schrik was zijn bedje leeg, hij was eruit gevallen en lag heel hard huilend op de grond. Ik schrok me wild en schaamde me vreselijk.
Ik had al een paar keer tegen papa gezegd dat we de bodem van het bedje moesten laten zakken, sinds Sam op zijn knieën kan zitten, maar het was er nog niet van gekomen. Midden in de nacht ging papa nu naar de schuur om schroevendraaiers te halen en meteen de bodem naar beneden te zetten. Daarna konden we ons mannetje weer veilig te slapen leggen.
Lieve lezers, ik kan me voorstellen dat jullie de 'meld kindermishandeling nu' telefoon gaan bellen. Maar papa en ik beloven verbetering. En lieve Daniël en Sam, als jullie oud genoeg zijn dit te lezen,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten