Dag 225 Twee mijlpalen

   Vanmiddag toen we Sam gingen ophalen zat hij -helemaal los- op de grond tussen alle kinderen. Weer een mijlpaal, de eerste die we niet zelf hebben meegemaakt. Deze primeur was voor de leidsters. Niet eens zijn vaste leidsters, maar invalkrachten. Dat blijft een beetje vreemd, dat jouw kind ineens iets kan waar je zelf niet bij was, helaas is er niet veel aan te doen om dat te voorkomen ben ik bang.
   Daniël had net een heel bijdehante chantage actie, ook een soort mijlpaal. Hij wilde Ipad kijken en ik had gezegd dat dat niet mocht. Hij vroeg: "Mag ik Ipad?" Ik antwoordde: ''Wat zeg je? Wil je naar bed?" "Nee, mama, Ipad.'' "Nee Daniël, je gaat zo naar bed.''
Ineens begon meneer fanatiek op te ruimen. Speelgoed in de kist, duplo op zijn plek, hij was heel ijverig bezig. Even later kwam de aap uit de mouw, toen hij klaar was vroeg hij nog eens poeslief: ''Mag ik Ipad?'' Tja, toen konden papa en ik het hem niet meer weigeren en mocht hij toch nog een filmpje kijken.