Dag 224 Nijntje slaapt, nu Daniël nog

    In een soort wanhopige poging de middagdutjes van Daniël te redden, hebben we vandaag een 'slaaptrainer' gekocht. Het is een wekker in de vorm van Nijntje die in bed ligt. Op het moment dat Daniël moet gaan slapen doen we haar ogen dicht en zetten we de wekker op het tijdstip waarop hij wakker mag worden. Op dat moment gaan dan de oogjes weer open en speelt er een muziekje. Gisteren hielp het namelijk toen ik mijn wekker voor zijn middagdutje zette. Hij bleef braaf op zijn kamer en viel zelfs in slaap. Dit leek dus een perfecte oplossing.
   Vanmiddag mocht hij het gaan proberen met zijn eigen wekker. Je zou denken dat dat extra leuk was -Nijntje in plaats van een wake-up light- en dat het dus zou slagen. Maar niets was minder waar. Het maakte Daniël niets uit dat Nijntje sliep, hij wilde niet slapen en ging ook niet slapen. Zou hij op zijn leeftijd dan echt al geen dutje meer nodig hebben? Of misschien niet meer dagelijks? Hij is nog geen twee-en-een-half. Een beetje egoïstisch maar ik heb zijn dutjes nog zo hard nodig...
   Sam heeft besloten dat het niet zo mag zijn dat J. -die nota bene ruim een maand jonger is- eerder gaat kruipen dan hij. Hij heeft zaterdag (zie Dag 220 Drie kinderen) gezien hoe J. oefende met op handen en knieën zitten en dacht: ''Dat kan ik ook!'' Sinds het weekend is hij zich steeds heel ijverig aan het opdrukken. Hij kruipt nog niet weg, maar het zit eraan te komen. Het lijkt echt alsof Sam het van J. heeft afgekeken en misschien werkt het ook wel zo, moest hij het eerst even zien voor hij het zelf ging proberen. Dus als J. het nou wel als eerste onder de knie heeft, dan mag hij weer een dagje komen om het aan Sam te leren.