Wat is het toch prachtig mooi, de sneeuw buiten, en wat een heerlijk excuus om weer even kind te mogen zijn. Gisteren heb ik samen met Daniël een sneeuwpop gemaakt. Daniël rolde de ballen een stuk vooruit, tot ze te groot werden en dan nam ik het over. Uiteindelijk moest ik het gezicht maken, want Daniël kon er niet meer bij. We zetten de sneeuwpop in de achtertuin, voor de deur, zodat we hem van binnen goed konden zien. Ik vond het helemaal fantastisch om te doen.
Vandaag leek het papa een leuk idee om de slee te voorschijn te halen. Zelf heeft papa heel veel last van zijn rug, dus ben ik met Daniël met de slee op pad gegaan. Als ik ging rennen vond hij het eng. 'Mama, rennen niet leuk!' Na een minuut of tien rond gewandeld te hebben, viel de slee op zijn zijkant, met Daniël er nog op. Dat was natuurlijk huilen, hij had zich bezeerd. Maar ik moedigde hem een beetje aan en hij stapte weer op. Blijkbaar vond hij het toch niet zo leuk meer, want hij wilde vanaf dat moment de slee liever trekken.
Aan het eind van de middag gingen we naar opa. Sam in de wagen en Daniël op de slee, dat was het idee. Sam zat helemaal ingepakt in een deken en in zijn jas, je zag alleen zijn ogen nog. Daniël hadden we ook warm ingepakt, maar op de slee zitten dat wilde hij echt niet. Dus hij ging lopen. Hij wilde wel perse de slee trekken. Je kunt je er iets bij voorstellen wat dat doet met het wandeltempo. Het is sowieso al vijftien à twintig minuten lopen, nu duurde het nog langer. Stom genoeg, toen Daniël zich toch even liet overhalen om op de slee te gaan zitten, viel die weer om (dit keer met papa aan het roer). Daniël liep tenslotte het hele eind, helemaal zelf, best knap.
Maar we moesten ook nog terug. Daniël wilde perse lopen en perse de slee trekken, hij durfde er echt niet meer op te gaan zitten. Sam was moe en moest naar bed en Daniël ging veel te langzaam. Zodra één van ons de slee van Daniël overnam, ging hij dreinen: 'Ikke doen, ikke zelf doen!' We hebben er volgens mij nog nooit (al was het alleen gevoelsmatig) zo lang over gedaan om van opa thuis te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten