's- Nachts lag er in het maanlicht, een jongetje in zijn bedje.
Toen op een regenachtige dinsdagmorgen de zon toch opkwam, kroop uit zijn bedje, een hongerige Daniël. Hij ging op pad om eten te zoeken.
In de vroege ochtend at hij een boterham met smeerkaas helemaal op, maar genoeg had hij nog niet, een tweede boterham met smeerkaas volgde, maar genoeg had hij nog altijd niet.
Rond half tien at hij een hele kiwi, maar genoeg had hij nog niet, een tweede kiwi volgde, maar genoeg had hij nog altijd niet.
Om elf uur kreeg hij -op een verjaardag- een stuk slagroomtaart, maar genoeg had hij nog niet. 'Mama, samen delen!' zei hij en at wat van haar stuk bosvruchtentaart, maar genoeg had hij nog altijd niet.
Tijdens de lunch at hij een boterham met hagelslag helemaal op, maar genoeg had hij nog niet. Hij vroeg om een tweede boterham met hagelslag, maar mama vond het wél even genoeg.
Toen hij rond vier uur weer wakker was at hij wat pepernoten en schuimpjes, maar genoeg had hij nog altijd niet, meer pepernoten kreeg hij echter ook niet.
Rond half zes at hij een vol bord macaroni, maar genoeg had hij nog niet, een toetje volgde, maar genoeg had hij nog altijd niet.
Hij vroeg na het eten om wat snoepjes en kreeg nog twee kleine dropjes, maar genoeg had hij nog altijd niet. 'Meer, meer,' vroeg hij, maar mama vond het welletjes.
Na al dat eten had Daniël nooitgenoeg geen honger meer. Hij was echter ook niet veranderd in een grote dikke Daniël.
Zou hij vannacht een huisje om zich een bouwen dat cocon genoemd wordt? En zou hij over een week of twee veranderen in een prachtige vlinder??
Of heeft hij over een week of twee gewoon een grotere kledingmaat?
Hij drinkt trouwens heel erg weinig, bijna zorgwekkend weinig. Moet ik hem geen eten meer geven? Zou hij dan beter gaan drinken? Of moet ik redeneren dat hij uit al dat eten voldoende vocht haalt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten