"Deze aandoen?" Daniël bleek nog wakker te zijn toen ik gisteren om half negen (!) dacht alleen even de lamp op zijn kamer uit te gaan doen. Hij lag weliswaar onder de deken, maar zijn ogen waren nog wijd open en zodra hij mij zag ging hij overeind zitten en liet me zijn pyjamatrui zien. Die had hij blijkbaar uitgedaan en hij hield hem triomfantelijk omhoog. Het is er één met drukknoopjes van boven naar onder en waarschijnlijk was het heel grappig om die in één ruk open te trekken. Ik hielp hem maar weer in zijn shirt.
"Waar is Woezel nou?" Tja, die lag natuurlijk beneden. "Mama, Woezel pakken beneden?" vroeg meneertje op zijn schattigst. Vooruit dan maar... Ik naar beneden en met Woezel weer terug. "En beer en Geitje? Waar zijn beer en Geitje nou?" Diepe zucht, gelukkig realiseerde ik me dat die twee op onze slaapkamer lagen en ik niet weer naar beneden hoefde om ze te pakken. Bovendien is Geitje de 'all time favourite' slaapknuffel en kon ik het om die reden moeilijk weigeren. (Geitje heette eigenlijk Knufje, maar sinds Daniël weet dat het een geitje is, noemt hij hem Geitje.)
Die twee ook nog maar gepakt voor hem. "Ga je nou lekker slapen?" vroeg ik. "Ja, lamp uit!" zei Daniël. Ik deed de grote lamp uit. "Deze ook uit, deze ook uihuit." Het nachtlichtje moest ook nog uit. Raar, want normaal gesproken wil hij perse dat de grote lamp aanblijft als we hem naar bed brengen. Ik vroeg of hij het zeker wist, ja, heel zeker, allebei de lampen moesten uit. Blijkbaar waren daarna alle eisen ingewilligd en is Daniël eindelijk -in het pikkedonker- in slaap gevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten