Dag 178 Peuterpraatjes

   Vandaag om de stilte in huis te compenseren -de kinderen zijn twéé (!) nachtjes logeren- een blogje over peuterpraat. Babypraat is er natuurlijk ook volop. Sam zegt voornamelijk "ja" en "he" en af en toe "pa" of "ma" en heel soms die klanken twee keer achter elkaar, maar nog niets gericht, meer om te laten weten dat hij er ook nog is, of om zijn stembanden te trainen. Daniël daarentegen, praat volop en weet daarbij erg goed wat hij zegt.
   Vanmorgen toen ik de spulletjes voor de grote logeerpartij aan het verzamelen was vroeg ik aan Daniël: "Wil je die tas even meenemen naar jouw kamer?" "Natuurlijk!" antwoordde mijn bijdehandje. Dat zei hij tweede kerstdag ook tegen opa. Opa vroeg: "Daniël, doe je wel voorzichtig." - "Natuurlijk!"
   Verder zegt hij vaak: "Kijk, zo moet dat!" Soms tegen mij, maar ook vaak tegen Sam: "Kijk Sammetje, zo moet dat!" En als ik hem help met een puzzel bijvoorbeeld zegt hij: "Goed zo, mama!" Als hij zelf een stukje in de puzzel goed weet te leggen zegt hij: "SUPERMAN." Bescheidenheid siert de mens, zullen we maar zeggen. Daniël is ook goed op de hoogte van de laatste hit, hij zingt namelijk vaak: "Opa gama stil."
   Erg mooi was gisteren toen hij naar de grote wc ging. Mijn zus was bij ons. We hadden aan de thee gezeten en ze stond op het punt om naar huis te gaan. "Nog even plassen en dan ga ik," kondigde ze aan. "Ja, ik moet ook," antwoordde ik, "maar ga jij maar eerst." Komt Daniël aan: "Ikke ook plassen! Ik moet ook plassen. Ga jij maar eerst," voegde hij eraan toe tegen zijn tante. Hoezo kleine papegaai?
   Toen tante klaar was wilde Daniël ook op de grote wc. We zijn niet meer zo bezig met zindelijkheid, en Daniël is er niet op gekleed om snel naar de wc te kunnen, dus ik moest eerst zijn rompertje open en zijn luier uit doen voor ik hem op de verklein-bril kon planten. "Deur dicht!" eiste hij. Goed dan, je moet de privacy van je peuter respecteren, vind ik. Ik deed de deur dicht. Na een poosje ging ik toch maar eens kijken hoe hij het er vanaf bracht daar in zijn eentje op de grote wc. Voorzichtig deed ik de deur op een kiertje. ''Deur even dicht laten!" zei Daniël streng. "Oh, sorry!" Snel deed ik de deur weer dicht.
   Nog weer wat later hoorden we een stevige kreun en vrij snel daarna riep Daniël: "Klaar! Ik heb poepje gedaan!" Nou kan hij het onderscheid tussen poepen en plassen nog niet zo goed maken. Ik kon geen drol ontdekken in de wc en een plasje zie je natuurlijk in de grote wc niet terug. (Wat dat betreft is het potje een stuk betrouwbaarder als je wil controleren of je peuter iets heeft gedaan.) Maar hij beweerde echt dat hij geplast had. Ik moest hem dus maar geloven op zijn mooie blauwe ogen, ik had immers ook niet door de gesloten deur heen kunnen kijken. Zo had Daniël wel heel makkelijk een sticker verdiend! Ik gok dat hij nu voortaan altijd de deur dicht wil...