Daniël is op het moment weer flink zijn best aan het doen om tijd te rekken als hij naar bed moet. Vanavond las papa hem voor en daarna wilde Daniël nog even een stukje lopen. Hij liep van zijn kamer naar die van ons en verstopte zich achter een stoel. Daarna wilde hij nog even op zijn kinder-fauteuil zitten - alles om maar niet in bed te hoeven gaan liggen. Uiteindelijk had papa hem zo ver dat hij wel in bed ging, met het kussentje uit zijn stoeltje als hoofdkussen, en met het verzoek of mama nog even naar boven kwam om hem te knuffelen.
Vooruit dacht ik, ik zal hem nog even gaan knuffelen, ik moest toch ook nog was in zijn kast leggen. Dat wilde hij graag van dichtbij zien, dus hij kwam zijn bed weer uit om te kijken. Hij zag dat ik zijn favoriete pyjama in de kast legde en wilde die perse aan, maar dat mocht niet van mij. Toen wilde hij met me knuffelen en mij in mijn neus bijten -Daniël is namelijk al een paar dagen geen jongetje maar een leeuw.
Na wat gezeur ging hij daarna in bed liggen en ik zou nog even een weerbericht op zijn rug maken. (Een weerbericht is een soort speelse massage waarbij ik de zon, wolken, regen, onweer en de maan op zijn rug teken.) Natuurlijk was één keer de routine niet voldoende naar de mening van ons leeuwtje, hij wilde nog een keer. Hij mocht van mij één favoriet kiezen die ik nog een keer zou doen. Dus kreeg hij de wolken nog een keer. Daarmee was hij heus niet tevreden, hij wilde ook nog de zon en de maan, maar daar begon ik niet aan, ik had tenslotte gezegd dat hij nog één ding mocht kiezen.
Ik stond op het punt om naar beneden te gaan toen Daniël me verzocht om een knuffel die boven de commode op een plank stond nog bij hem in bed te leggen. Oké, dat is dan het laatste, gaf ik toe. Vervolgens begon hij te drammen omdat hij nog wat wilde drinken, maar dat werd me te gek, dus ik ging naar beneden.
Na een minuut of tien hoorden we Daniël nog heel hard huilen. Dan gaat hij natuurlijk niet slapen. Dus nog maar eens naar boven gelopen. Zat meneertje op de poef, in het donker (normaal moet de lamp aanblijven) met zijn lievelingspyjamatrui op schoot. 'Deze aan mama.' Omdat ik dat dan zo schattig vind, en om van het gezeur af te zijn, toch maar die trui aangedaan. En na nog een dikke knuffel van mij, was hij dan eindelijk bereid om te gaan slapen. Maar niet voordat hij zijn twee favoriete knuffels in zijn armen had en hij met zijn hoofd op zijn zelf geïmproviseerde hoofdkussentje lag. ZUCHT.
Zojuist maar besloten dat het weer de hoogste tijd is om het bedritueel heel strak te hanteren, want het begint toch ietwat uit de hand te lopen...
Ben benieuwd hoe het vanavond gaat met het Leeuwtje en het strakke naar-bed-gaan-ritueel :)
BeantwoordenVerwijderen