Dag 12 Mama-tijd

Vandaag was de eerste hele dag dat mijn beide hummels naar het dagverblijf gingen. Door omstandigheden ben ik nog niet aan het werk, hoewel eigenlijk vandaag mijn eerste werkdag zou zijn. Dat maakte het heel raar om mijn baby-uk toch weg te brengen. Als ik gewoon thuis ben, waarom zou ik hem -klein als hij is- dan toch naar het dagverblijf laten gaan? Een duivels dilemma.
Argumenten voor: Je betaalt er een vermogen voor en wat exclusieve mama-tijd is altijd erg welkom. Hij zal er toch aan moeten wennen en vooral; ik zal er toch aan moeten wennen.
Argumenten tegen: Hij is nog zo klein. Dan moet hij uit de fles drinken en ik kolven. Je bent een slechte, egoïstische moeder als je je kind -wanneer het nog zo jong is- een hele dag wegbrengt terwijl je iets voor jezelf gaat doen.
Uiteindelijk koos ik toch voor mezelf. In mijn achterhoofd spookte steeds de gedachte rond dat ik een ontaarde moeder ben. Om het goed te praten bedacht ik me dat ik Sam zo kon gaan ophalen als hij of ik daaraan behoefte zou krijgen en vooral dat een uitgeruste moeder, die in balans is, beter voor haar kinderen kan zorgen.
Gisteren besloot ik daarom de dag geheel aan mezelf te wijden. Wat inhield dat ik vanmorgen eerst op mijn gemak een kop koffie heb gedronken voor ik het bos in ging om een flinke wandeling te maken. Ik had in Psychologie Magazine een artikel gevonden waarin extra ontspanningsoefeningen voor tijdens een wandeling in de natuur stonden. Met het artikel op zak ging ik op pad. Ik vroeg me nog tot drie keer toe af of ik geen pen mee zou nemen, maar ik dacht geen pen nodig te hebben.
Aan het begin van de wandeling moest je je welbevinden op dat moment scoren. Ik kwam uit op 9/25. Onderweg moest ik een aantal keer stilstaan om een opdracht uit te voeren. Grappig was dat ik intuïtief vaak al uit een soort natuurlijke behoefte wilde doen of deed wat er in de opdrachten stond, voordat ik ze überhaupt had gelezen.
Ik had bijvoorbeeld net op een beschut plekje geplast toen de opdracht daarna bleek te zijn dat ik een veilige plek moest zoeken. Nee -zonder gekheid- mijn aandacht richten op de natuur, omhoog kijken naar het bewegen van de boomtoppen in de wind en het zonlicht tussen de bladeren, verzamelen van mooie voorwerpen, stilstaan bij mezelf, het ging heel natuurlijk, ik had er eigenlijk geen opdrachten voor nodig. De wandeling was dan ook erg inspirerend en na afloop scoorde ik 19/25 op welbevinden.
Terug bij de parkeerplaats, zag ik daar de auto van mijn schoonvader staan, naast de onze. Ik wilde graag een briefje onder zijn ruitenwisser doen, dus daar had ik die pen voor nodig! Ik heb de hele auto afgezocht naar een pen, natuurlijk onvindbaar. Had ik nou vanmorgen toch maar naar mijn intuïtie geluisterd...
Eenmaal thuis genoot ik van een gezonde lunch. Intussen liet ik het bad vollopen. Het warme bad voelde heerlijk aan na mijn wandeling. Na het bad smeerde ik me heel aandachtig in met bodylotion. (Het is echt voor iedereen een aanrader om dat mindful te doen in plaats van gedachteloos!)
Om mijn dagje voor mezelf goed af te sluiten had ik bedacht nog een schoonheidsslaapje
-lees: overlevingsslaapje- te doen alvorens de kinderen op te gaan halen. Helaas werd ik twee keer gestoord toen ik net in slaap was gevallen. Ik voelde me, ondanks de aanhoudende vermoeidheid, als herboren.
Daardoor was ik uiteindelijk al wat eerder dan ik oorspronkelijk van plan was bij het kinderdagverblijf, met nieuwe energie en volledige aandacht voor mijn lieve hummels. Sam had het super goed gedaan de hele dag en Daniël was heel lief voor hem geweest.
Mama-tijd is dus uiteindelijk zo gek nog niet!