Dag 156 Mijn lieve friemelaars

   Daniël is een 'haarfriemelaar'. Tijdens de borstvoeding of tijdens een knuffel of als hij lekker bij me op schoot zit, zit hij vaak met mijn haren te spelen. Dit heeft hij niet van een vreemde, want dat doe ik zelf ook. Vroeger tijdens het duimen deed ik het al ik veroorzaakte dan zulke knopen in mijn haar dat ik het met plukken uit mijn hoofd moest trekken, mijn mama vond vaak hele bosjes haar onder mijn bed maar ook nu nog als ik tv zit te kijken of zit te lezen, draai ik steeds een pluk haar om mijn vinger. Op de een of andere manier voelt dat prettig, rustgevend. En als Daniël het doet, ziet het er ook nog eens schattig uit. Daniël doet het ook bij zijn ene opa - die heeft best lange krullen (de andere opa is zo goed als kaal). Als Daniël bij opa op schoot zit, kroelt hij opa's nekharen. Dat ziet er altijd erg knus uit.
   Sam is geen 'haarfriemelaar' ik realiseerde me vandaag dat hij een ander soort friemelaar is, een 'neusfriemelaar'. Als hij drinkt of als hij lekker bij me op schoot zit, graait hij naar mijn neus, hij knijpt erin en voelt eraan. Volgens mij is daar niks schattigs aan. Als zijn nagels wat langer zijn, is het zelfs best pijnlijk.  Waarom hij het fijn vindt? Geen idee, misschien omdat het zo'n lekker groot, uitstekend deel van mijn gezicht is? Iets anders kan ik niet verzinnen. Navraag leert me dat hij het ook bij papa doet, misschien is dat voor hem wel rustgevend?! Het boek dat hij van Sinterklaas kreeg, is misschien daarom -behalve vanwege de naam van de hoofdpersoon- nog extra van toepassing op hem, het heet: 'Sams super snot.' Ben benieuwd wat ik later onder Sams bed ga vinden...