Een paar dagen terug bedacht ik in een opwelling dat Daniël door netjes te eten een 'Netjes-Eet-Diploma' kon verdienen. Daniël eet namelijk het liefst met zijn handen. Ik vind dat niet zo erg, ik vind vooral de sfeer aan tafel belangrijk en dat Daniël lol heeft in eten. Hoe hij het eten dan naar binnen werkt is mij om het even, zolang hij maar niet echt gaat zitten viezeriken. Ik ben ervan overtuigd dat Daniël op een gegeven moment zelf graag met mes en vork wil leren eten. Papa echter vindt het minder prettig -zacht uitgedrukt- dat het elke avond weer een zooitje wordt aan tafel. Een terugkerend discussiepunt.
Ik bedacht dus uit het niets een systeem, in de hoop dat dat een mooie oplossing zou zijn. Voor elke avondmaaltijd die Daniël netjes met vork of lepel zou eten en niet met zijn handen, zou hij een sticker verdienen. Na zeven stickers zou dan een diploma volgen. De eerste sticker was snel verdiend. Daniël kan namelijk heel goed met een vork of lepel eten, als hij zijn best doet, het duurt alleen wat langer.
Vanavond was hij vlak voor het eten in slaap gevallen. (Hij wil nog steeds geen middagdutjes doen.) We moesten hem dus wakker maken uit een hele diepe slaap. Dat was dramatisch. Daniël huilde en huilde en wilde niet meer kalmeren. Hij zat wel aan tafel, maar wilde niet eten. Uiteindelijk nam ik hem even bij me op schoot, zodat hij weer tot rust kon komen. We aten spinazie, aardappelpuree en een gekookt eitje. Hij besloot dat hij zijn eitje wel wilde eten, verder wilde hij niks. ''Eitje eten met de handen. Ik ga niet een diploma verdienen!'' zei hij. Het diploma kon hem gestolen worden en met twee handen peuzelde hij zijn eitje op. Tot zover mijn mooie oplossing.
PS Zojuist speelde Daniël dat papa een toetje kreeg: een aardbeien toetje met 'boze-bessen...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten