Morgen is het zover dan wordt Sammetje alweer een jaar en zijn we 'uit de baby's'. Net hebben papa en ik de cadeautjes ingepakt en de slingers opgehangen. Ook hebben we de batterij van de fotocamera gecontroleerd. De taarten zijn besteld en de boodschappen gedaan. We zijn er wat dat betreft helemaal klaar voor (al is ons grote cadeau toch niet op tijd bezorgd -Dag 286 Nog vier nachtjes slapen- gelukkig snapt Sam daar nog helemaal niks van).
Voor mijn gevoel ga ik morgen een periode afsluiten, daarom ben ik nu een beetje weemoedig. Toen Daniël een werd, was ik al in verwachting van Sam, waardoor het toen anders voelde dat Daniël een nieuwe fase in ging - de volgende baby was immers al op komst. Verder is het een heftig jaar geweest omdat we er een kindje bij kregen maar een (groot)ouder moesten missen. Een heftige tegenstelling in emoties. Een jaar met weinig nachtrust bovendien. Wat mij betreft was de overgang van een naar twee kinderen een grote stap. Ongetwijfeld speelde het verlies van mijn schoonmoeder en het feit dat de mannetjes dicht op elkaar zijn geboren daarbij ook een rol.
Nu, na een jaar, kan ik zeggen dat we onze draai als gezin hebben gevonden. De nachten zijn rustiger en er is weer balans gekomen. Ik kijk dan ook uit naar het komende jaar, omdat ik verwacht dat we nu nog meer kunnen gaan genieten van onze dreumes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten