Vandaag kwam vriendin F. op de thee. Ik ken haar van de zwangerschapsyoga toen ik in verwachting was van Daniël. We zijn uiteindelijk op dezelfde dag bevallen, zij van prachtige dochter J. Sindsdien spreken we regelmatig af om ervaringen uit te wisselen en om van elkaar te zien hoe de kindjes groeien.
Het was mooi weer en we zaten in de tuin. We hebben in de tuin zo'n plastic wipkrokodil. En daar zaten onze kindjes dan, Jut en Jul samen op de wip. Zo'n mooi gezicht! Verder wilde de één natuurlijk juist met datgene spelen dat de ander net had. Zat Daniël op de motor, wilde J. erop en andersom.
Toen het tijd was geworden om afscheid te nemen wilde J. Daniël graag een kusje geven. (Volgens mij zei ze dat ook echt zelf.) Daniël zat op zijn motor een beetje schaapachtig te lachen bij dat idee. Toen J. op hem afliep racete hij er vandoor op zijn motor. En J. ging er achteraan. Uiteindelijk stopte Daniël en mocht J. hem toch een kusje geven. Daniël lachte er heel verlegen bij. Zo schattig.
Later op de dag had ik het nog met Daniël over het bezoek van die ochtend. Ik noemde weer dat hij een kusje van J. had gekregen. Toen hield hij heel lief zijn hoofdje schuin met een verlegen lachje om zijn mond. Dit kan niet anders dan ware liefde zijn, toch?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten