Dag 88 Over neus - tepelverwarring en leren tellen

   Vanmorgen -veel te vroeg- werd Sam wakker. De laatste nachten is hij weer een beetje uit het ritme en wordt hij wat vaker wakker. Vandaag was dat om kwart over vijf en hij had om twee uur nog gedronken, dus ik vond eigenlijk dat hij geen honger mocht hebben. Omdat hij nogal hard huilde en papa hem niet getroost kreeg, besloten we hem maar tussen ons in te leggen, in de volle overtuiging dat het echt geen honger kon zijn en met de gedachte hij vooral dichtbij ons wilde zijn.
   Ik lag met mijn gezicht naar hem toe, met mijn ogen dicht, toen ik ineens voelde dat hij dichterbij kwam met zijn gezichtje. Voor ik het wist had hij mijn neus in zijn mond en begon verwoed te zuigen. Tja... daar kwam gelukkig niets uit. Toen heb ik hem toch maar gewoon de borst gegeven.

  Daniël is flink aan het oefenen met leren tellen. Zo schattig! Het begon met 'tie, tie, tie, huppekee' op het moment dat ik hem in bed ga leggen. Het 'tie, tie, tie' klonk dan een beetje als één, twee, drie, qua intonatie. Toen ging het: 'Eén, drie, vijf, acht, TIEN.' En nu, steeds vaker, gaat het bijna helemaal goed. Dan slaat hij maar een of twee cijfertjes over, meestal de twee en de vier.
   Erg leuk is het dat hij nu ook voorwerpen gaat tellen. Dan gaat hij aan tafel zitten met een heleboel steentjes en dan begint hij ze te tellen. Hij legt nog niet keurig per tel een steen weg, maar hij kan er erg druk mee zijn.
   Vorige week kwam ik erachter dat hij het principe echt snapt. Hij zag een bus en zei: ''Kijk mama, bus!' Hij is altijd enthousiast als hij treinen en bussen ziet. Vervolgens zag hij nog een bus aankomen en zei hij: 'Kijk, kijk, twee bussen.' En ik was natuurlijk hartstikke trots!