Tijdens mijn zwangerschap was ik van plan een poppetje te breien, ik kwam het patroon tegen in een breiboek, het uiterlijk van het poppetje sprak me direct aan, en het heette ook nog eens: 'Slaperige Sam'. Alsof het zo moest zijn! Ik nam per direct breilessen bij mijn buurvrouw, want zij geeft handwerklessen op de basisschool, en ik leerde weer opnieuw insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. (Maar dan met een kabouter die zijn mutsje opzet en zijn sjaaltje omslaat.) Jammer genoeg is Slaperige Sam nooit afgekomen, gebrek aan discipline van mijn kant, misschien dat zoonlief daarom niet wil slapen op het dagverblijf.
Het is echt een ramp. De dagen dat Sam naar het dagverblijf gaat, slaapt hij vaak twee keer een half uur tot maximaal een uur op de hele dag, dat is natuurlijk veel te weinig. In de even weken gaat hij twee dagen achter elkaar en dan is het dus echt niet grappig voor ons als hij daar niet heeft geslapen, want dan is hij 's-avonds thuis hartstikke onrustig. Ook de day after is hij niet echt gezellig. Vervolgens krijg ik hem in het weekend weer een beetje in het ritme en dan moet hij op maandag weer daarheen, weg ritme. Nu ga ik de komende weken alles uit de kast halen om te proberen of ik hem toch niet aan het slapen krijg. Als ik daarvoor Slaperige Sam moet afbreien zodat hij daarmee kan slapen, dan doe ik het.
Vanavond aten we pasta met spinazie erdoor. 'Lekker!' zei Daniël. Hij zag de spinazie aan voor 'occoli', ik gaf aan dat het geen broccoli, maar spinazie was. 'Nasie eten, goed!' zei hij. En at -netjes met een vork- zijn hele bordje leeg. 'Dikke buik,' wees hij, toen hij klaar was met eten. Super toch, zo'n kleine Popeye?
(Oké, oké, dat netjes met een vork is niet helemaal waar, hij begon heel keurig met zijn vork, maar ergens halverwege vond hij het te lang duren om zijn vork te gebruiken en vroeg hij, al doende: 'Handjes eten?' Tja, en dan heeft hij zijn eten al in zijn handen, moet je dat dan verbieden als hij zo zit te smullen? Ik vind van niet.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten