Dag 77 Iedereen overprikkeld

   Vandaag heeft Daniël nog op het dagverblijf getrakteerd met een mooie kroon (met een bus op de voorkant) op zijn hoofd. Het was leuk, maar we waren volgens mij allebei een beetje te verzadigd om super enthousiast te zijn. Hij kreeg nog een cadeautje en zei -erg lief- nog voor hij goed gezien had wat het was: 'Heel mooi!'
   Door alle verjaardagsperikelen is iedereen hier lichtelijk overprikkeld geraakt. Ikzelf ben zo moe dat mijn ogen ervan prikken. Papa is zo moe dat hij heel erg een beetje prikkelbaar is. Sam is steeds aan het miepen en piepen zoals ik dat noem en kan de slaap niet goed vatten. Maar Daniël spande vannacht de kroon.
   Daniël huilde -nee brulde- van half vijf tot kwart over vijf vanmorgen. Hij was ontroostbaar met de normale troostmethodes. Knuffelen hielp niet, water drinken wilde hij niet, met zijn hoofd de andere kant op in bed ook niet. Slapen wilde hij zeker al helemaal niet. Ik vond dat hij niet bij ons in bed mocht, dus uiteindelijk hebben we hem toch maar huilend achtergelaten in zijn eigen bed en ben ik nog één keer terug gegaan om hem nog een aai over zijn bol te geven, toen was hij na een kwartiertje toch nog stil. Oh please, laat vannacht weer een goede nacht zijn! We kunnen hem allevier erg goed gebruiken...