Ik zei: 'Kijk Daniël, een spin.' Daniël kijkt om zich heen maar ziet hem niet direct. Ik: 'Kijk hier bij mijn vinger, midden in zijn web.' Daniël: 'Oh ja, pin, pin!' En -zonder angst- met zijn vingertje erop af. Bij de eerste aanraking van Daniël rent de spin naar de rand van zijn web. Ik leg uit: 'Hij is bang voor jou.' Daniël: 'Pin, pin.' En hij raakt hem weer aan, nu iets langer. De spin beweegt onder zijn vingertje en Daniël krijgt een rilling. Grappig om te zien dat dat rillerige gevoel blijkbaar iets universeels is, misschien zelfs aangeboren.
Ik heb een nieuwe tactiek bij het tandenpoetsen, het gaat nu al drie dagen goed. Ik zet hem hierneer omdat ik weet dat er meer mama's zijn die dit lezen en wie weet hebben jullie er wat aan. (Bij Daniël werkt elke tactiek een paar weken en daarna mag ik weer niet poetsen, dus ik probeer steeds iets anders.)
Op het moment zeg ik tegen Daniël als ik zijn tanden ga poetsen dat ik eens even ga kijken wat hij heeft gegeten. Vervolgens blijf ik praten. 'Oh, hier zie ik een stukje brood, volgens mij zat er hagelslag op. Je hebt ook fruit gegeten, ik zie daar nog een stukje banaan, dat poets ik even weg. Heb jij vandaag een koekje op? Waren het er zelfs twee? Dat zie ik. Daar zit nog wat vla.' Enzovoort. Werkt echt als een trein, ik heb nog nooit zo uitgebreid bij hem mogen poetsen. Dus mama's doe er je voordeel mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten