Dag 70 Meer treinen enzo

   Daniël heeft een speelgoedtrein met drie wagonnetjes erachter. Als je op de schoorsteen van de locomotief drukt dan gaat hij een muziekje maken en begint hij te rijden. Hij kreeg het (bijna een jaar geleden) voor zijn eerste verjaardag, maar hij vindt het nog steeds super mooi.
   Vandaag wist hij me, na al die tijd, haarfijn uit te leggen hoe het ding nou eigenlijk werkt. Op de schoorsteen drukken betekent aan -daar was ik zelf ook achter- en weer op de schoorsteen drukken is uit. 'Kijk, aan... uit,' zei Daniël, en nog eens: 'Aan... uit.' We hebben dat ding al een jaar en ik wist niet dat je hem tussentijds als je het muziekje na twintig keer spuugzat bent uit kon zetten door nogmaals op de schoorsteen te drukken. Wat je al niet kunt leren van een (bijna) tweejarige.
  Dat doet me denken aan zo'n activity gebeuren wat we in de box hebben hangen. Je weet wel, zo'n vrolijk gekleurd geval waarbij je op knopjes kunt drukken, schuifjes kunt bewegen en aan cilinders kunt draaien. Tegenwoordig zijn die op batterijen. Toen we dat ding voor Daniël kochten en hij ermee ging spelen hoorden we al snel: 'La vache bleu', 'un deux trois' en 'le chien' uit het apparaat komen. Wij kijken of er een knopje op zat om het Frans om te zetten naar het Nederlands. Dat konden we nergens vinden. We hadden zoiets van: toe maar, het was toch in de aanbieding, dan zal ons kind vroeg Frans leren praten.
   Een paar weken later hoorden we ineens: 'De blauwe koe', 'één, twee, drie' en 'de hond' uit de box komen. Had onze knappe zoon zomaar zelf de vertaling uitgevogeld wél het knopje gevonden waarmee je het ding van Frans naar Nederlands om kon zetten.