zaterdag 3 november 2012

Dag 122 Overprikkeld

   Onze Sam is erg gevoelig voor prikkels. Dat weten we al een hele poos. Zo hebben we hem in het begin ingebakerd laten slapen, dat gaf hem meer rust en geborgenheid. Op het kinderdagverblijf kan hij de slaap meestal niet vatten en vaak doet hij daar maar twee hazenslaapjes op een hele dag. Dat is eigenlijk niet voldoende, maar eenmaal thuis gekomen biedt zijn eigen bed soelaas.
   Als we Sam naar boven brengen, is hij over het algemeen erg blij om zijn bedje te zien. Hij lacht zijn eigen bed dan toe. Soms protesteert hij even, maar meestal gaat hij zonder commentaar slapen. Behalve als er teveel is gebeurd op een dag, dan huilt hij het van zich af.
   Vanmiddag waren we op de verjaardag van de dochter van een vriend van papa. Het was er hartstikke druk. Sam zat de hele tijd bij mij en was vrolijk naar iedereen aan het lachen en flink aan het sjansen. Toen hij moe werd heb ik geprobeerd hem daar in een bed te leggen, maar dat werd niets. Hij zette het op een onbedaarlijk huilen. Dus hij bleef wakker.
   We bleven daar eten en ik zat maar steeds op de klok te kijken wachtend tot het eindelijk zover was dat we konden gaan opscheppen. De gastvrouw had er veel werk van gemaakt - ze serveerde een Indonesische rijsttafel voor de volwassenen en friet voor de kinderen. Maar daar zat veel tijd in, als het aan mij en Sam lag, veel te veel tijd. Ik voelde dat mijn mannetje toe was aan rust om zich heen en bovenal slaap. We aten pas tegen half zeven en daarna zijn we -een beetje onbeleefd- direct naar huis geracet.
   Voeden en slapen, het leek goed te gaan. Sam was blij met zijn bedje. Tot het negen uur werd. Hij begon flink te huilen en was alleen te troosten door hem heel geduldig heen en weer te wiegen. Zodra zijn bed in beeld kwam, ging het weer mis. Uiteindelijk heb ik hem aangelegd, zelfs dat mocht niet baten. Ons mannetje begon weer ontroostbaar te brullen. Ik heb papa op hem afgestuurd en inmiddels zitten beide mannen beneden op de bank.
   De volgende keer toch maar weer wat meer rekening houden met deze eigenschap van onze kleinste.
  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten