Dag 126 Dromen, durven, doen

   Vandaag een blog over mij, want als mama blij is kan ze ook haar kinderen blij maken. En ik ben niet blij, niet blij met mijn werk. Nu ik dat onder ogen heb gezien, zal ik ook stappen moeten zetten. Zo had ik vandaag een gesprek met een collega die coacht. We bespraken een test die ik heb ingevuld -de ontwikkelscan- en het is nu de bedoeling dat een ik POP ga maken. Nee, geen speelgoedkind voor mijn kinderen maar een Persoonlijk Ontwikkelings Plan. Ze raadde me aan om daar een boek bij te gebruiken: 'Dromen, durven, doen.'
   Nou zit het hem bij mij niet zo in het dromen, ik droom al jaren. In mijn dromen ben ik al van alles geweest: schrijfster of journalist, diëtist of logopedist of remedial teacher, lerares op de basisschool of in de kinderyoga of de volwassenyoga, en na mijn zwangerschap verloskundige of lactatiekundige. Ziet iemand hier de gemene deler? Ik weet het niet meer, dit is niet eens alles wat mijn interesse heeft of heeft gehad. Ik vind zoveel leuk!
   De crux zit hem in het kiezen, durven kiezen. Als ik voor het één kies, is het ander niet meer mogelijk. Hoe bepaal ik nou wat echt bij me past? Wat mij gelukkig maakt? Hoe ga ik richting bepalen?
   In elk geval ben ik nu gedwongen door mezelf en mijn omstandigheden om iets aan mijn twijfels te doen. Ik merk dat juist nu ik een gezin heb, ik graag werk wil doen waar ik echt blij van word. Anders voelt het niet goed mijn lieve mannetjes naar het dagverblijf te brengen. Ik ben nu dus het grote zelfonderzoek begonnen en zet -met wat hulp- stapjes in de goede richting. Ik ga ervoor dat ik straks één van mijn dromen durf te doen.