Vanmorgen was het stress! Omdat we gisteren geen puf meer hadden gehad om nog in te pakken, moest dat nog gebeuren terwijl onze beide schatjes wakker waren. Daniël had wel in de gaten dat er iets stond te gebeuren en die was nogal dreinerig en vervelend aan het doen. We hadden in ons hoofd dat we om negen uur ongeveer wilden vertrekken -en als je normaal gesproken om zes uur wakker bent, moet dat kunnen. Maar ik wilde de mannetjes ook nog in bad gedaan hebben en even snel de spullen en de auto inpakken was er dus met een kind aan je been niet bij. Uiteindelijk heb ik hulp van de buurvrouw ingeschakeld en Sam en Daniël daar een half uur gebracht. Ongelooflijk wat je dan in dertig minuten ineens voor elkaar krijgt! Wat zijn we toch gezegend met onze buurtjes! (Eenmaal op onze bestemming moest ik haar hulp nog eens inroepen, want we hadden de pc thuis nog aan staan.) We reden om tien uur weg, dat viel reuze mee. Maar dit was dus duidelijk een les voor de volgende keer: inpakken als de kinderen er niet zijn of in bed liggen!
De rit hier naartoe was fantastisch. Binnen no time waren de kinderen naar dromenland vertrokken en ze werden pas een twintig minuutjes voor aankomst weer wakker. Beter kon niet.
En hier stond dan ons kabouterhuisje -zoals de oom en tante van papa het liefkozend rnoemen- op ons te wachten. We werden hartelijk door hen ontvangen met Oranjekoek, een typisch Fries lekkernij. Wat is het een prachtig huisje. Het is inderdaad klein, maar zo knus! En het ligt aan het water. Vanuit de achtertuin zie je de (zeil)boten wachten om de sluis door te kunnen gaan. Je kunt makkelijk een hele ochtend gaan zitten kijken naar de bootjes, een heerlijke plek om te onthaasten en tot rust te komen. Dus dat wordt genieten!
Op de benedenverdieping is een slaapkamer(tje) met een stapelbed en omdat ik de campingbedjes boven nog niet had neergezet en Daniël aangaf dat hij wilde slapen, mocht hij op het onderbed een dutje doen. Ik deed hem dus zijn slaapzak aan en legde zijn knuffeltjes bij hem neer, gaf hem een kus en ging weg. Thuis slaapt hij nog in een ledikant, dus ik was benieuwd wat er zou gebeuren. Toen ik even later bij hem ging kijken zat hij rechtop in bed een boekje te lezen! Zo grappig. Hij was met zijn slaapzak uit bed gegaan, naar de tas met boekjes gewaggeld en met een paar boekjes terug op bed gekropen... Een boekenwurm eerste klas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten