Dag 52 Schiet op!

   Vanmiddag gingen we naar opa, hij had grote nicht en neef te logeren en Daniël is dol op hen allemaal, inclusief de hond van opa. Toen hij wakker werd van zijn middagdutje was Daniël er dan ook direct vol van. Maar we waren niet meteen klaar om te gaan, Sam moest ook nog uit bed en een schone luier en de rest van de spulletjes moest verzameld worden. Ook wilde ik perse de maten van het raam op Daniëls kamer nemen, want ik wilde onderweg nog even stoppen bij de winkel om gordijnen te bestellen.
   Na een tijdje zat ik dan alvast met Daniël in de auto, maar papa was er nog niet, die was de computer aan het afsluiten en ging nog even naar de wc. Ineens hoorde ik achter mij van de achterbank: 'Schiet op!' Ik dacht: 'Huh? Heb ik dat wel goed verstaan?' Dus ik vroeg Daniël wat hij had gezegd. En ja hoor, hij herhaalde het helder en duidelijk: 'Schiet op!' Weer iets nieuws in zijn repertoire.
   Papa zette me af bij de winkel waar ik de gordijnen ging bestellen en ging intussen een parkeerplekje zoeken op de mega-drukke meubelboulevard (zaterdagmiddag, duh!) om met de kleine mannetjes op mij te wachten. Natuurlijk was ik redelijk wat tijd kwijt in de winkel, met het doorgeven van de maten en alles nog eens doornemen om er zeker van te zijn dat er geen vergissingen in waren geslopen et cetera. Het duurde dan ook een tijdje voordat ik weer terug in de auto stapte. Toen ik er eindelijk was zei papa: 'Daniël wat zei je net steeds?' En Daniël antwoordde: 'Schiet op, mama!'
   Ik weet nog niet of we blij moeten zijn met deze toevoeging aan het vocabulaire van onze kleine man...